Gyllir ÍS 261 við bryggju á Flateyri rétt eftir 1980.

Gvendardagur er 16. mars

 Gyllir ÍS 261 er 45 ára 16. mars 2021

Gvendardagur er 16. mars. Þá lést Guðmundur góði Arason Hólabiskup árið 1237. Guðmundar- eða Gvendardagur varð messudagur í Hólabiskupsdæmi ári 1315 þegar bein hans voru tekin upp.

Mikil helgi var á Guðmundi meðan katólska entist þótt hann væri aldrei lýstur helgur maður opinberlega, og eimdi lengi eftir af dýrkun hans, einkum á norðanverðum Vestfjörðum þar sem heimildir eru um nokkurt tilhald á messudegi Guðmundar allt fram á 20. öld.

Sunnanlands var gert ráð fyrir veðrabrigðum til hins verra þennan dag eða Geirþrúðardag daginn eftir, og jafnvel talið ills viti ef það brást.

Á síðasta fjórðungi 20. aldar var á Flateyri horft til Gvendardags sem mikils happadags í Önundarfirði eftir að skuttogarinn Gyllir ÍS 261 kom í fyrsta sinn til Flateyrar á Gvendardegi 16. mars 1976. Það var Útgerðarfélag Flateyrar hf. sem átti Gylli en það félag var dótturfélag Hjálms hf. á Flateyri sem var stofnaður þann 22. september 1968.

Gyllir heitir nú Stefnir ÍS- 28 og er gerður út frá Ísafirði og er 45 ára í dag - 16. mars 2021.

Nafnið Hjálmur var samþykkt á stofnfundi Hjálms hf. eftir tillögu Eysteins G. Gíslasonar fyrrum kennara á Flateyri. Í greinargerð með tillögu sinni benti Eysteinn á að “Hjálmur” væri vörn mikilvægasta líkamshlutarins og fyrirtæki sem þetta væri slíkt hið sama fyrir byggðarlag eins og Flateyri og Önundarfjörð. Fyrir væru nöfn félaga á Flateyri í sama dúr svo sem “Verkalýðsfélagið Skjöldur” og “Kvenfélagið Brynja.” Þessi tillaga var samþykkt með lófaklappi þó ágæt tillaga að öðru nafn hafi legið fyrir stofnfundinum í upphafi frá fundarboðendum.

- Flateyri við Önundarfjörð rétt eftir 1980.

Skráð af Menningar-Bakki.

    Tónleikaferð

  Siggi Björns og Franziska Günther

        um Ísland í maí/júní 2021

 

Bjartsýni! Bara Bjartsýni!

Við skötuhjúin erum langt komin með að bóka tónleikaröð á Íslandi í maí

og fram á sjómannadag.

Þetta er efni úr okkur eigin smiðju og sögur við hæfi, þ.e.s. "Lög og loginn sannleikur"

Svona lítur þetta út í augnablikinu.

Sennilega verður einhverju bætt við.

 

Skráð af Menningar-Bakki.

Ísólfur Pálsson (1871 - 1941). Í gær voru 150 ár frá fæðingu hans.

Merkir Íslendingar - Ísólfur Pálsson

Ísólfur Pálsson fæddist á Syðra-Seli í Stokkseyrarhreppi 11. mars 1871.

Foreldrar hans voru Páll Jónsson, f. 1832, drukknaði 1887, bóndi og hreppstjóri á Syðra-Seli, og k.h. Margrét Gísladóttir, f. 1830, d. 1914, húsfreyja, en þau voru bæði komin af Bergsætt.

Foreldrar Páls voru hjónin Ólöf Magnúsdóttir og Jón Sturlaugsson, bóndi á Syðsta-Kekki í Stokkseyrarhr..Faðir Jóns var Sturlaugur Jónsson bóndi og forsöngvari í Grjótlæk, sonur Jóns Bergssonar b. í Grjótlæk. Annar sonur Jóns Bergssonar var Grímur, langafi Sigfúsar Einarssonar tónskálds. Jón var sonur Bergs Sturlaugssonar sem Bergsætt er komin af en Bergur var fyrsti nafnkenndi forsöngvari Stokkseyrarkirkju.

Foreldrar Margrétar voru hjónin Sesselja Grímsdóttir og Gísli Þorgilsson, bóndi og formaður á Kaðlastöðum í Stokkseyrarhr., einnig nefndir Kalastaðir. Gísli var lengi forsöngvari á Stokkseyri.

Meðal systkina Ísólfs var Bjarni, organisti í Götu, faðir Friðriks tónskálds.

Ísólfur kvæntist Þuríði Bjarnadóttur, f. 4.7. 1872, d. 22.3. 1957. Þau eignuðust tólf börn, þar á meðal Pál, tónskáld og organista, Sigurð úrsmið og organista, og Pálmar hljóðfærasmið.

Ísólfur og Þuríður bjuggu í 20 ár á Stokkseyri og síðan í Reykjavík. Stundaði Ísólfur fyrst formennsku og var hann organisti við Stokkseyrarkirkju og stjórnaði kór og söngkvartett. Var orgelleikur hans annálaður, en hann virðist hafa verið sjálfmenntaður að flestu leyti.

Ísólfur fékkst nokkuð við hljóðfæraviðgerðir og svo fór að hann fór utan 1912 og lærði hljóðfærasmíði og -stillingar í Danmörku og Þýskalandi, og starfaði við það eftir að heim kom. Hann gerði m.a. upp orgelin í Fríkirkjunni og Dómkirkjunni og smíðaði orgel fyrir kapellu Háskóla Íslands.

Ísólfur samdi fjölda sönglaga og er þekktast þeirra Í birkilaut (Draumur hjarðsveinsins).

Ísólfur Pálsson lést 17. febrúar 1941.




Skráð af Menningar-Bakki.

105 ár

frá stofnun Alþýðusambands Íslands og Alþýðuflokksins

12. mars 1916 komu tuttugu fulltrúar frá sjö verkalýðsfélögum í Reykjavík og Hafnarfirði saman í Bárubúð í Reykjavík til að stofna samband félaganna sem um leið var stjórnmálaflokkur jafnaðarmanna, Alþýðuflokkurinn.

Félögin sem stóðu að stofnun sambandsins voru Verkamannafélagið Dagsbrún, Verkakvennafélagið Framsókn, Hásetafélag Reykjavíkur, Hið íslenska prentarafélag, Bókbindarafélag Íslands, Verkamannafélagð Hlíf og Hásetafélag Hafnarfjarðar. Meðlimir félaganna voru um 1500 á þessum tíma. Árið 1917 gekk Verkalýðsfélagið Baldur á Ísafirði í sambandið.

Árið 1940 var lögum ASÍ breytt og Alþýðuflokkurinn skilinn frá sambandinu til að mynda breiða samstöðu vinnandi manna hvar í flokki sem þeir stæðu. Öll alþýðuflokksfélög gengu úr ASÍ, sem eftir það varð eingöngu verkalýðssamband. Alþýðusamband Íslands er stærsta fjöldahreyfing launafólks á landinu. Alþýðusambandið berst fyrir bættum kjörum félagsmanna sinna og stendur vörð um réttindi þeirra. Félagsmenn í ASÍ eru um hundrað þúsund í 5 landssamböndum og 51 aðildarfélögum um land allt. Félagsmenn í aðildarfélögum ASÍ eru starfandi á flestum sviðum samfélagsins, á almennum vinnumarkaði og hjá ríki og sveitarfélögum. Alþýðusambandið berst fyrir bættum kjörum félagsmanna sinna og stendur vörð um hagsmuni þeirra og réttindi.

Fyrstu stjórn Alþýðusambandsins skipuðu Ottó N. Þorláksson forseti, Ólafur Friðriksson varaforseti og Jón Baldvinsson ritari. Haustið 1916 var Jón Baldvinsson prentari kosinn forseti ASÍ og um leið formaður Alþýðuflokksins. Gegndi hann því embætti allt til dauðadags árið 1938. Jón Baldvinsson var Vestirðingur, fæddur og uppalinn á Strandseljum í Ögurhreppi í Ísafjarðardjúpi. Hann komst ungur í prentnám við prentsmiðju Þjóðviljans unga sem Skúli Thoroddsen alþingismaður gaf út á Ísafirði. Þegar Skúli flutti búferlum til Bessastaða og síðar Reykjavíkur með fjölskyldu, blað og prentsmiðju fylgdi Jón Baldvinsson með. Jón var kosinn á Alþingi árið 1920 og var eini þingmaður Alþýðuflokksins á þeim tíma. Hann var framkvæmdastjóri Alþýðubrauðgerðarinnar í Reykjavík frá árinu 1918.

Fjórir forsetar Alþýðusambands Íslands hafa verið Vestfirðingar. Auk Jóns Baldvinssonar eru það Helgi Hannesson frá Dynjanda í Jökulfjörðum, síðar kennari á Ísafirði og formaður Verkamannafélagsins Baldurs á Ísafirði. Hann var forseti ASÍ 1948-1954. Þá tók við Hannibal Valdimarsson kennari, formaður Baldurs og forseti Alþýðusambands Vestfjarða. Hann var forseti ASÍ lengst allra fyrir utan Jón Baldvinsson, frá 1954-1971. Loks má nefna að Benedikt Davíðsson trésmiður varð forseti ASÍ árið 1988, en hann var fæddur og uppalinn á Patreksfirði.



Skráð af Menningar-Bakki.

Guðfinna Sveinsdóttir (1928 - 2021).

Guðfinna Sveinsdóttir - Fædd­ 15. júní 1928 -

-Dáin 10. fe­brú­ar 2021 - Minning

Guðfinna Sveins­dótt­ir fædd­ist 15. júní 1928 að Laug­ar­landi í Vest­manna­eyj­um. Hún lést á Dval­ar­heim­il­inu Sól­völl­um, Eyr­ar­bakka, miðviku­dag­inn 10. fe­brú­ar 2021.

For­eldr­ar Guðfinnu voru Sveinn Jónas­son, f. 1902, d. 1981, verkamaður og síðar bóndi að Rot­um und­ir Vest­ur-Eyja­fjöll­um, og Ragn­hild­ur Jó­hanns­dótt­ir hús­freyja, f. 1904, d. 1972.

Systkini:

Sig­urður, f. 1929, d. 2003, Jó­hann Berg­ur, f. 1930, d. 2004, Nína, f. 1933, d. 1990, Jón­as, f. 1937, d. 2000, Sveinn Vík­ing­ur, f. 1941, Hrafn­hild­ur, f. 1943, d. 1997.

Þann 26. des­em­ber 1953 gift­ist Guðfinna Sig­urði Ei­ríks­syni, frá Fífl­holts-Vest­ur­hjá­leigu í Vest­ur-Land­eyj­um, f. 22.3.1928, d. 14.12. 2019. For­eldr­ar hans voru Ei­rík­ur Björns­son bóndi, f. 1887, d. 1943, og Þór­unn Guðmunds­dótt­ir hús­freyja, f. 1888, d. 1972.

Guðfinna og Sig­urður eignuðust fimm börn:

Trausti, f. 12. des­em­ber 1950, Viðar, f. 30. apríl 1950, Ein­ar Bragi, f. 18. júlí. 1953, d. 15. 7. 2018, Svandís Rana, f. 5. 8. 1954, og Eygló Alda f. 17. 11. 1964.

Trausti er kvænt­ur Sig­ríði Sæ­munds­dótt­ur, son­ur þeirra er Sig­mund­ur Unn­ar, unn­usta Anna Sól­munds­dótt­ir. Barna­börn­in eru þrjú.

Viðar, sam­býl­is­kona hans er Guðbjörg Bjarna­dótt­ir. Börn Viðars eru Sig­urður Grét­ar, sam­býl­is­kona Britta Magda­lena, Viðar Þór og Ólöf Val­borg, sam­býl­ismaður Arn­ar Freyr. Barna­börn­in eru átta.

Ein­ar Bragi kvænt­ist Soffíu A. Jó­hanns­dótt­ur, börn þeirra eru Guðfinna Krist­ín, Jó­hanna Sigrún, sam­býl­ismaður Krist­inn Helga­son, Jó­hann Freyr, sam­býl­is­kona Erna Geir­munds­dótt­ir, og Þór­unn Ósk. Barna­börn­in eru níu.

Svandís Ragna, sam­býl­ismaður henn­ar var Árni Al­ex­and­ers­son en hann er lát­inn.

Eygló Alda, sam­býl­ismaður Sigv­ard Sig­urðsson Hammer, börn þeirra eru Berg­lind Ósk, eig­inmaður Ei­rík­ur Ingvi Jóns­son, Bjarki Þór, sam­býl­is­kona Linzi Trosh, Sandra Sif, eig­inmaður Guðmund­ur H. Björg­vins­son. Barna­börn­in eru sjö.

Guðfinna ólst upp í Efri-Kví­hólma und­ir Vest­ur-Eyja­fjöll­um, hjá föðurömmu sinni og afa, Guðfinnu Jón­as­dótt­ur og Jónasi Sveins­syni. Á upp­vaxt­ar­ár­um hjálpaði hún til við bú­störf­in heima við. Seinna, sem ung kona, fór hún í vist m.a. und­ir fjöll­un­um, Sel­fossi og í Vest­manna­eyj­um. Nokk­ur haust vann hún í slát­ur­hús­inu á Hellu þar sem hún kynnt­ist Sigga sín­um, árið 1946, sem síðar varð eig­inmaður henn­ar. Þau fóru sam­an á vertíð til Vest­manna­eyja en árið 1950 fluttu þau að Indriðakoti und­ir Vest­ur-Eyja­fjöll­um og hófu þar bú­skap, bjuggu þar í tíu ár en þá flutt­ust þau að Orm­skoti í sömu sveit. Árið 1965 brugðu þau búi og flutt­ust á Eyr­ar­bakka. Þar vann hún meðal ann­ars í fiski, á Litla-Hrauni og á dval­ar­heim­il­inu Sól­völl­um.

Hún var mik­il fé­lags­vera og lét sig fé­lags- og líkn­ar­mál miklu varða, starfaði í kven­fé­lagi und­ir Eyja­fjöll­um og á Eyr­ar­bakka, einnig eldri borg­ara fé­lagi Eyr­ar­bakka og var m.a. formaður í þeim öll­um. Einnig hafði hún mjög gam­an af leik­list, söng og hvers kyns gam­an­máli, var virk í leik­fé­lög­um á báðum stöðum og söng í kór frá 14 ára aldri til 91 árs.

Útför­in fór fram frá Eyr­ar­kirkju laugardaginn 6. mars 2021.

______________________________________________________________________________



Minningarorð Kristínar Eiríksdóttur Ingibjargar Eiríksdóttur

 

Á ung­dóms­ár­um þarf ekki mikið til að skapa æv­in­týri og því var það mjög spenn­andi fyr­ir okk­ur krakk­ana sem bjugg­um í ná­grenni við húsið Garðafell á Eyr­ar­bakka þegar þangað flutti fimm manna fjöl­skylda. Þetta voru hjón­in Guðfinna og Sig­urður með þrjá syni og tvær dæt­ur. Þorpið okk­ar hafði rúm­lega fimm hundruð íbúa og því var þessi flutn­ing­ur tals­verð viðbót við mann­lífið. Það var ekki til að skemma hverfið þar sem húsið Garðafell stóð, og þar voru tals­vert fleiri stelp­ur en þarna fjölgaði strák­un­um, þrír sæt­ir og skemmti­leg­ir og tán­ings­ald­ur­inn rétt að bresta á hjá okk­ur flest­um. Já þetta breytti tals­verðu fyr­ir þorpið.

Hjón­in á Garðafelli, Ninna og Siggi eins og þau voru kölluð í dag­legu tali, tóku strax virk­an þátt í sam­fé­lag­inu af mikl­um mynd­ar­skap. Sig­urður keypti vöru­bíl sem hann átti og rak lengst­um, Ninna með sitt stóra heim­ili gekk í Kven­fé­lag Eyr­ar­bakka, tók þátt í leik­starf­semi og lék stór hlut­verk í sýn­ing­um sem þá voru sett­ar á svið. Hún gekk í kirkju­kór Eyr­ar­bakka­kirkju og söng þar í fjölda ára, sterk og góð í altrödd.

Á ár­un­um 1975-1980 tók hún við starfi for­manns Kven­fé­lags Eyr­ar­bakka og starfaði einnig lengi í ýms­um nefnd­um SSK, Sam­taka sunn­lenskra kvenna.

Já, það sópaði að henni hvar sem hún fór, glaðleg, mann­blend­in, hrein­skil­in og skemmti­leg, alltaf skvísa, lit­rík í klæðaburði hafði getu og gam­an af að sauma á sig og dæt­urn­ar.

Hún stofnaði ásamt ná­grana­konu sinni, Dísu í Há­túni, fyr­ir­tæki og unnu þær sam­an í tals­verðan tíma með aðstöðu í kjöll­ur­um húsa sinna að því starfi og var oft glatt á hjalla hjá þeim, hlaup­andi á milli hús­anna við vinnu sína.

Við inn­göngu í Kven­fé­lag Eyr­ar­bakka kynn­umst við syst­urn­ar Ninnu kven­fé­lags­konu og seinna tek­ur Krist­ín frá Há­túni við for­mennsku. Þá var Guðfinna alltaf til taks í alls kon­ar skemmti­leg­heit­um og studdi vel við for­mann­inn, allt til þess er aðstæður gerðu það ekki leng­ur kleift.

Þau hjón­in Ninna og Sigggi tóku á móti fólki á Jóns­messu­hátíð á Eyr­ar­bakka og buðu heim í „opið hús“ og studdu þar með sam­veru brott­fluttra og bú­enda með því fram­lagi sínu, ásamt fjöl­skyld­unni. Mátti vart á milli sjá hvern það gladdi mest; gest­ina eða gest­gjaf­ana. Þarna var þess­ari fjöl­skyldu allri best lýst.

Við kveðjum Ninnu með þakk­læti. Það var gæfa fyr­ir þorpið flutn­ing­ur fjöl­skyld­unn­ar að Garðafelli á Eyr­ar­bakka.

Syst­urn­ar frá Há­túni,

Krist­ín Ei­ríks­dótt­ir og Ingi­björg Ei­ríks­dótt­ir.

Skráð af Menningar-Bakki.

Jenna Jensdóttir (1918 - 2016)
 

Merkir Íslendingar - Jenna Jensdóttir

Jenna Jensdóttir fæddist 24. ágúst 1918 á Læk í Dýrafirði. Foreldrar hennar voru hjónin Ásta Sóllilja Kristjánsdóttir og Jens Guðmundur Jónsson, bóndi og kennari. 

Systkini Jennu: Jón, f. 1916, Áslaug tvíburasystir, f. 1918, Sigríður, f. 1922, Hilmar, f. 1924, Kristján, f. 1931, Soffía, f. 1935. Hálfbróðir Gunnbjörn, f. 1945.

Þegar Jenna var 16 ára knúði sorgin dyra en þá fékk móðir hennar krabbamein og lést í kjölfar þess. Þá yfirgaf Jenna heimahagana, fór fyrst í vinnumennsku í Stykkishólmi og síðan suður til að afla sér menntunar.

Jenna giftist 2. maí 1942 Hreiðari Stefánssyni, kennara, f. 1918, d. 1995. Foreldrar hans voru Benedikta Sigvaldadóttir, f. 1897, d. 1976, og Stefán Guðjónsson, f. 1894, d. 1978. Eldri sonur Jennu er Ástráður Benedikt, f. 1942, læknir og yngri sonur Jennu og Hreiðars er Stefán, f. 1947, læknir,

Jenna stundaði leiklistarnám hjá Lárusi Pálssyni, var í kvöldskóla KFUM og í Námsflokkunum en fór síðan í Kennaraskólann. Hún lauk tveimur vetrum kennaranámsins en fluttist til Akureyrar með Hreiðari Stefánssyni, eiginmanni sínum, sem þá hafði lokið kennaraprófi.

Í viðtali við Vísi þann 16. apríl 2011 segir Jenna: „En svo hætti ég í Kennaraskólanum því maðurinn minn var einu ári á undan mér og hann fór til Akureyrar og stofnaði það sem kallað var smábarnaskóli fyrir fjögurra, fimm og sex ára börn. Ég fór með honum þó að ég ætti eitt ár eftir. Sjáðu hvað tímarnir hafa breyst, mér þótti svo sjálfsagt að fara með honum þó að ég væri búin að þræla fyrir þessu námi. En prófið tók ég mörgum árum seinna.“

Hjónin stofnuðu Hreiðarsskóla árið 1942 og kenndu lestur í rúm 20 ár. Jenna kenndi jafnframt við Barnaskóla Akureyrar til ársins 1962 og síðan í Gagnfræðaskóla Akureyrar í eitt ár. Hún lauk kennaraprófi utanskóla vorið 1963 en hún lagði einnig stund á nám í bókmenntafræði við Háskóla Íslands og á árunum 1975-1976 var hún í skóla í Danmörku og Svíþjóð.

Eftir flutning til Reykjavíkur árið 1963 kenndi Jenna í um tvo áratugi á unglingastigi Langholtsskóla og við Námsflokka Reykjavíkur. Síðar á æviskeiðinu sagðist Jenna ávallt hafa kunnað best við að kenna fjórtán, fimmtán og sextán ára börnum því á þeim aldri væru þau að vakna til þess að verða fullorðin. Jenna var að auki bókmenntagagnrýnir og greinahöfundur við Morgunblaðið í tæpa þrjá áratugi.
 

Jenna var í stjórn Kvenfélagsins Framtíðarinnar og í barnaverndarnefnd Akureyrar. Hún var formaður Félags íslenskra rithöfunda um skeið og sinnti trúnaðarstörfum fyrir Rithöfundasamband Íslands og var hún gerð að heiðursfélaga sambandsins árið 2014. Hún var stofnfélagi í Alfadeild Alþjóðasamtaka kvenna í fræðslustörfum árið 1975 og sinnti því starfi til dauðadags. Þá var hún lengi í skólasafnanefnd Reykjavíkur auk annarra nefndarstarfa.

Jenna var mjög ung þegar hóf skriftir og þegar hún var sextán ára gömul höfðu skrif hennar birst á prenti og hlaut hún verðlaun í samkeppni Ríkisútvarpsins aðeins 17 ára gömul. Jenna og Hreiðar voru höfundar 24 bóka fyrir börn og unglinga en þekktastar þeirra eru Öddubækurnar svokölluðu en þær urðu sjö talsins. Hjónin voru bæði skráð sem höfundar Öddubókanna en Jenna sagði síðar í viðtali við Vísi að hún hefði skrifað þær ein. Hún sagði þau hjón alltaf hafa skrifað hvort í sínu lagi en þau hafi ákveðið að setja nöfn þeirra beggja á bækurnar því þau hafi hugsað sem svo að Hreiðarsskóli yrði þekktari ef bækurnar væru einnig merktar Hreiðari.

Jenna gaf einnig út ljóðabók og nokkur smásagnahefti auk þess sem fjöldamargar sögur hennar og ljóð hafa birst í útvarpi, blöðum og tímaritum.

Jenna hlaut ýmsar viðurkenningar fyrir ritstörf sín, m.a. Barnabókaverðlaun Fræðsluráðs Reykjavíkur 1973 og viðurkenningu Rithöfundasjóðs Ríkisútvarpsins 1974. Einnig fékk hún viðurkenningar úr Rithöfundasjóði Íslands 1979, 1987 og 1995. Hún var heiðruð á Menningarhátíð Seltjarnarness haustið 2015.
 

Síðustu 20 árin bjó Jenna ein í íbúð sinni á Seltjarnarnesi en eiginmaður hennar lést árið 1995. Í tæpt ár fram að andláti sínu naut hún umönnunar á hjúkrunardeild Hrafnistu en ævikvöldsins naut hún jafnframt í nærveru sona sinna, Ástráðs Benedikts og Stefáns, sem og barna- og barnabarna.

Jenna Jensdóttir lést þann 6. mars 2016. 

Útför Jennu fór fram frá Hallgrímskirku 21. mars 2016. 

Bækur eftir Jennu og Hreiðar:

• 1975 Jón Elías
• 1974 Blómin anga
• 1970 Blómin í Bláfjöllum
• 1969 Óskasteinn á tunglinu
• 1968 Stúlka með ljósa lokka
• 1967 Stelpur í stuttum pilsum
• 1966 Bítlar eða bláklukkur
• 1965 Það er leikur að lesa
• 1961 Vaskir vinir
• 1960 Litli læknissonurinn
• 1958 Snjallir snáðar
• 1956 Snorri
• 1955 Bjallan hringir
• 1952 Adda trúlofast
• 1951 Adda í menntaskóla
• 1950 Adda í kaupavinnu
• 1949 Adda kemur heim
• 1948 Adda lærir að synda
• 1948 Sumar í sveit
• 1947 Adda og litli bróðir
• 1946 Adda
• 1944 Skógarævintýri

Aðrar bækur eftir Jennu:

• 1998 Svipur daganna
• 1993 Ásta Sóllilja
• 1975 Engispretturnar hafa engan konung (ljóð)

Skráð af Menningar-Bakki.

--- Úr myndasafninu ---


 

   Öldungaráðið á Stokkseyri í febrúar 2006

 

        Farið yfir teikningar og greinargerð

          um Turnana vestan Stokkseyrar

   sem Ístak og Hrútavinir ætluðu að byggja


 

.

.
 

Skráð af Menningar-Bakki.

Sigurður Eggerz (1875 - 1945).

Merkir Íslendingar - Sigurður Eggerz

Sigurður Eggerz ráðherra fæddist á Borðeyri 1. mars 1875. Foreldrar hans voru Pétur Friðriksson Eggerz, kaupstjóri þar, og Sigríður Guðmundsdóttir húsfreyja.
 

Í ættum Sigurðar og fjölskyldu eru óvenju margir alþingismenn og ráðherrar, s.s. bróðir hans, Guðmundur, alþingismaður og sýslumaður, og tveir mágar hans, Páll Ólafsson, ritstjóri og alþingismaður, og Ólafur Thorlacius alþingismaður, faðir Kristjáns Thorlacius sem var formanns BSRB og varaþingmaður.
 

Þá var Sigurður kvæntur Solveigu, dóttur Kristjáns Jónssonar ráðherra, bróður Péturs ráðherra og Steingríms, alþingismanns og bæjarfógeta á Akureyri, en þeir voru synir Jóns Sigurðssonar, alþingismanns og héraðshöfðingja á Gautlöndum, og eru því af Gautlandsætt og Reykjahlíðarætt, fjölmennustu ráðherraætt landsins.
 

Tengdamóðir Sigurðar var hins vegar Anna Þórarinsdóttir, dóttir Þórarins Böðvarssonar alþingismanns sem átti ræturnar að Holti í Önundarfirði.
 

Sigurður lauk stúdentsprófi frá Lærða skólanum 1895 og lögfræðiprófi frá Hafnarháskóla 1903. Hann var sýslumaður á nokkrum stöðum, lengst af i Vík í Mýrdal, var alþingismaður 1911-1915, 1916-1926 og 1927-1931. Hann varð ráðherra Íslands 1915 en sagði af sér ári síðar er konungur vildi ekki fallast á fyrirvarann um uppburð íslenskra mála í Ríkisráði Dana. Þá var Sigurður fjármálaráðherra 1917-20 og forsætisráðherra 1922-24.
 

Sigurður var síðan bankastjóri Íslandsbanka frá 1924 þar til bankinn var lagður niður 1930. Hann sinnti lögmannsstörfum í Reykjavík, var bæjarfógeti á Ísafirði 1932-34 og á Akureyri 1934-1945.
 

Sigurður var fyrirmannlegur og höfðinglegur á velli, þótti flekklaus, ljúfur og alþýðlegur, og umtalsverður áhugamaður um skáldskap eins og fleiri stjórnmálamenn þá.  
 

Sigurður lést 16. nóvember 1945.



Skráð af Menningar-Bakki.

--- Úr myndasafninu ---

             Ingvar Magnússon á Eyrarbaka

             er hér í slipp (klippingu) hjá Kjartani Björnssyni

  á Rakarastofu Björns og Kjartans við Austurveginn á Selfossi.

Skráð af Menningar-Bakki

--- Úr myndasafninu ---

 

   Hrútavinir heiðra Elfar Guðna Þórðarson

 

      F.v.: Siggeir Ingólfsson, Elfar Guðni Þórðarson, Jón Jónsson

                                             og Björn Ingi Bjarnason.



Skráð af Mennibgar-Bakki,