![]() |
Alþýðuhúsið á Eyrarbakka 2. ágúst 2014
Vinir alþýðunnar.
Skráð af Menningar-Staður
![]() |
Sæmundur Valdimarsson (1918 - 2008).
|
Merkir Íslendingar - Sæmundur Valdimarsson
Sæmundur Valdimarsson fæddist á Krossi á Barðaströnd 2. ágúst 1918.
Foreldrar hans voru hjónin Guðrún M. Kristófersdóttir, frá Brekkuvöllum, og Valdimar H. Sæmundsson, bóndi á Krossá, en Sæmundur var annar í röð átta systkina.
Sæmundur giftist Guðrúnu Magnúsdóttur frá Langabotni í Geirþjófsfirði. Búskap sinn hófu þau á æskuslóðum en árið 1948 fluttu þau suður og bjuggu 20 ár í Kópavogi en síðan í Reykjavík frá 1974.
Börn þeirra Sæmundar og Guðrúnar eru Valdimar, Hildur, Magnús og Gunnar.
Sæmundur fór fyrstu vertíð sína á sjó á fermingarárinu sínu á skútunni Gretti frá Stykkishólmi, eftir það vann hann árstíðabundið fjarri heimilinu við sjósókn og einnig við fiskvinnslu í Reykjavík og önnur tilfallandi störf.
Sæmundur var verkamaður allan sinn starfsaldur, fyrst í Ísbirninum, og síðan í stóriðjuverinu Áburðarverksmiðjunni. Hann sat í trúnaðarmannaráði starfsmanna Áburðarverksmiðjunnar, sat í stjórn lífeyrissjóðsins og starfaði auk þess í Dagsbrún og fyrir Menningar- og fræðslusamband alþýðu.
Listamannsferill Sæmundar hófst um 1970 og árið 1974 hélt hann fyrstu sýningu sína á höggmyndum úr rekaviði. Hann hélt síðan fjölmargar sýningar, einn og með öðrum. Verk hans vöktu snemma athygli, innlendra sem erlendra listunnenda, og um þau var ritað í blöðum og virtum tímaritum, auk sjónvarpsviðtala. Samtals hafði Sæmundur gert um 500 styttur, sem eru allar í eigu einstaklinga, fyrirtækja og stofnanna. Um stytturnar og gerð þeirra má lesa í bókinni „Sæmundur og stytturnar hans“ eftir Guðberg Bergsson frá árinu 1998.
Síðasta sýning Sæmundar var 2003 á Kjarvalsstöðum á 85 ára afmæli hans. Þá var einnig gefinn út geisladiskur með myndum af öllum verkum hans.
Sæmundur lést árið 2008.
Morgunblaðið 2. ágúst 2018.
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Einar Bragi Sigurðsson (1953 - 2018). |
Einar Bragi Sigurðsson - Fæddur 18. júlí 1953
- Dáinn 15. júlí 2018 - Minning
Einar Bragi Sigurðsson fæddist þann 18. júlí 1953 að Indriðakoti undir Vestur-Eyjaföllum. Hann var bráðkvaddur á heimili sínu 15. júlí 2018.
Hann var sonur hjónanna Sigurðar Eiríkssonar, f. 22. mars 1928, og Guðfinnu Sveinsdóttur, f. 15. júní 1928. Einar Bragi var þriðji í röð fimm systkina, hin eru Trausti, f. 1950, Viðar, f. 1952, Svandís Ragna, f. 1954, og Eygló Alda, f. 1964.
Eiginkona Einars Braga er Soffía Aðalbjörg Jóhannsdóttir, f. 26. febrúar 1957, foreldrar hennar eru Jóhann Aðalbjörnsson, f. 19. september 1924, d. 26. nóvember 1980, og Kristín Þóra Sæmundsdóttir, f. 26. janúar 1937.
Einar Bragi og Soffía hófu búskap í Grindavík 1974 og gengu í hjónaband 30. mars 1975.
Börn þeirra eru fjögur:
1) Guðfinna Kristín Einarsdóttir, f. 18. júní 1975, maki hennar er Eggert Bergmann. Hún á þrjú börn: Rúnar Örn Ingvason, f. 1997, Telma Rún Ingvadóttur, f. 2002, Linda Rún Ingvadóttir, f. 2007.
2) Jóhanna Sigrún Einarsdóttir, f. 24. desember 1979, maki hennar er Kristinn Helgason, þau eiga þrjú börn: Arna Lind, f. 2006, Lára Kristín, f. 2010, Einar Helgi, f. 2013.
3) Jóhann Freyr Einarsson, f. 19. febrúar 1983, maki hans er Birgitta Rún Birgisdóttir, þau eiga tvo syni: Birgir Már, f. 2010, og Tómas Logi, f. 2014.
4) Þórunn Ósk Einarsdóttir, f. 25. júlí 1988, hún á einn son: Alexander Ómar, f. 2012.
Einar Bragi vann lengst af hjá Hitaveitu Suðurnesja en síðustu 15 árin starfaði hann hjá Íslenskum aðalverktökum.
Útför Einars Braga fer fram frá Grindarvíkurkirkju í dag, 1. ágúst 2018, klukkan 14.
_____________________________________________________________________________________
Við kynntumst Einari Braga fyrir 15 árum, þegar hann hóf störf, sem kranabílstjóri, hjá Íslenskum aðalverktökum. Sumir okkar þekktu Einar Braga áður í gegnum störf hans hér á Suðurnesjum. Einar Bragi varð strax hluti af hópnum hér í Njarðvík og við eignuðumst góðan félaga og vin. Hann var dugnaðarforkur, útsjónarsamur og samviskusamur. Bar hag fyrirtækisins fyrir brjósti og lá ekki á skoðunum sínum, ef hlutirnir gengu ekki fljótt og vel fyrir sig.
Einar Bragi var röggsamur og góður stjórnandi, sem vann mjög sjálfstætt og skipulagði verkin sjálfur. Þegar hann kom á verkstað til að lesta eða losa, tók hann við stjórninni og lét hlutina ganga fljótt og skipulega fyrir sig. Ef eitthvað var óklárt þegar hann kom á staðinn, fór hann og sinnti næsta verkefni og kom svo til baka þegar allt var orðið klárt. Alltaf var stutt í góðan húmor hjá honum og hann hafði frá mörgu skemmtilegu að segja. Volvo kranabílinn hugsaði hann um af mestu kostgæfni og fylgdi vel eftir við Vélaverkstæðið að gert væri strax við það sem bilaði. Tók hann virkan þátt í viðgerðunum og dekraði við bílinn, ef bíða þurfti eftir varahlutum. Undanfarið ár tók Einar Bragi virkan þátt í undirbúningi kaupa á nýjum kranabíl og hafði hann mjög ákveðnar skoðanir á því, hvernig bíllinn skyldi útbúinn. Það að bíllinn yrði af Volvo-gerð, var grundvallaratriði hjá honum. Það var mikil tilhlökkun að fá loksins nýjan bíl í haust, með öllum þeim búnaði sem hann óskaði sér.
Það er stórt skarð höggvið í vinnufélaga- og vinahópinn hjá ÍAV á Suðurnesjum, við skyndilegt fráfall Einars Braga.
Við sendum Soffíu og fjölskyldunni allri okkar innilegustu samúðarkveðjur við fráfalls góðs vinar.
Fyrir hönd vinnufélaga hjá ÍAV á Suðurnesjum,
Einar Már Jóhannesson
Morgunblaðið miðvikudagurinn 1. ágúst 2018.
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Guðlaugur Gíslason (1908 - 1992). |
Merkir Íslendingar - Guðlaugur Gíslason
Guðlaugur Gíslason fæddist á Stafnesi í Miðneshreppi 1. ágúst 1908.
Foreldrar hans voru Gísli Geirmundsson, útvegsb. á Stafnesi og síðar í Vestmannaeyjum, og k.h., Jakobína Hafliðadóttir húsfreyja.
Systkini Guðlaugs voru Hafliði, rafvirkjameistari í Reykjavík; Sigríður Júlíana, húsfreyja í Reykjavík, og Jóhannes Gunnar, fulltrúi bæjarfógetans í Vestmannaeyjum.
Eiginkona Guðlaugs var Sigurlaug Jónsdóttir, og börn þeirra;
Dóra, bóksali Eyjum; Jakobína, skrifstofumaður þar; Ingibjörg Rannveig, var skipulagsfræðingur við Borgarskipulagið í Reykjavík; Gísli Geir, forstjóri Tangans í Eyjum; Anna Þuríður, var fulltrúi hjá Landsbankanum í Reykjavík, og Jón Haukur forstöðumaður.
Guðlaugur flutti til Vestmannaeyja með foreldrum sínum 1913 og átti heima þar síðan, lauk námi í unglingaskóla og hóf nám í vélsmíði hjá Hafnarsjóði Vestmannaeyja.
Hann vann á skrifstofu hjá Gísla J. Johnsen 1925-30, lauk prófi frá Kaupmannaskólanum í Höfn l931, var kaupmaður í Eyjum 1932-34, bæjargjaldkeri þar 1935-37, framkvæmdasrjóri verslunar Neytendafélags Vestmannaeyja 1938-42, stofnaði, ásamt öðrum, útgerðarfélögin Sæfell og Fell og var framkvæmdastjóri þeirra 1942-48.
Guðlaugur var umdeildur pólitíkus en jafnframt einn sá vinsælasti í sögu Vestmannaeyja. Hann var kaupmaður 1948-54, bæjarfulltrúi í Eyjum fyrir Sjálfstæðisflokkinn 1938-46 og 1950-74, bæjarstjóri þar 1954-66 eða lengur en nokkur annar þar til Elliði Vignisson náði jafnmörgum árum fyrir skemmstu, og var þingmaður Vestmannaeyja og síðar Suðurlands 1959-78 og sat í bankaráði Útvegsbankans, fiskveiðilaganefnd og stjórn Viðlagasjóðs.
Guðlaugur skráði æviminningar sínar og ýmsan fróðleik um Vestmannaeyjar og komu út um þau efni þrjár bækur.
Guðlaugur lést 6. mars 1992.
Morgunblaðið.
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Ásgeir Guðbjartsson (1928 - 2017) |
Merkir Íslendingar - Ásgeir Guðbjartsson
Ásgeir Guðbjartur Guðbjartsson fæddist í Kjós í Grunnavíkurhreppi 31. júlí 1928 . Foreldrar hans voru Jónína Þ. Guðbjartsdóttir húsfreyja, og Guðbjartur Ásgeirsson, formaður og útgerðarmaður.
Eiginkona Ásgeirs var Sigríður Guðmunda Brynjólfsdóttir sem lést 2009.
Þau eignuðust fjögur börn;
Guðbjart, f. 1949, Guðbjörgu, f. 1950, Kristínu Hjördísi, f. 1952 og Jónínu Brynju, f. 1953
Ásgeir flutti ungur með foreldrum sínum til Hnífsdals og síðan til Ísafjarðar þar sem hann ólst upp. Hann hóf sinn sjómannsferil nýfermdur og var þá á dragnót upp á hálfan hlut. Ásgeir vann um tíma hjá Norðurtanganum og við beitingu. Sextán ára fór hann að róa upp á heilan hlut á línu-, troll- og síldarbátum.
Ásgeir tók hið minna fiskimannapróf á Ísafirði 1948 og hið meira fiskimannapróf í Stýrimannaskólanum í Reykjavík árið 1965.
Hann var skipstjóri á Valdísi ÍS 72, 1948, Bryndísi ÍS 69, 1949, Jódísi ÍS 73 sama ár, Pólstjörnunni ÍS 85 í fjórar vertíðir, Ásbirni ÍS 12 1956, en tók þá við Guðbjörgu ÍS 47 og hafa þeir bátar og skip sem hann síðan var með verið nefnd Guðbjörg, en hann var á skuttogaranum Guðbjörgu ÍS 46.
Ásgeir stofnaði útgerðarfélagið Hrönn hf. á Ísafirði ásamt fleirum, árið 1956.en það gerði út sjö báta og togara sem báru nafnið Guðbjörg ÍS. Útgerðin lét m.a. smíða fyrir sig frystitogara 1994 sem þá var talinn eitt fullkomnasta fiskiskip í heiminum.
Ásgeir hætti til sjós árið 1995, 67 ára að aldri. Þá hafði hann verið skipstjóri í meira en 45 ár.
Ásgeir var afburða aflamaður og harðsækinn. Hann var aflakóngur á Ísafirði á sextán vetrarvertíðum samfleytt og auk þess var hann oft aflakóngur á Vestfjörðum.
Ásgeir var sæmdur riddarakrossi fálkaorðunnar 17. júní 1991.
Ásgeir lést 22. febrúar 2017.
![]() |
Skráð af Menningar-Staður
![]() |
Eyrbekkingurinn Kristín Þórðardóttir - sýslumaður á Suðurlandi. |
Kristín Þórðardóttir
skipuð sýslumaður á Suðurlandi
Dómsmálaráðherra hefur skipað Eyrbekkinginn Kristínu Þórðardóttur til embættis sýslumanns á Suðurlandi frá 1. ágúst næstkomandi.
Alls bárust átta umsóknir um embættið sem auglýst var í vor.
Anna Birna Þráinsdóttir lætur nú af störfum sem sýslumaður en hún hefur verið í ársleyfi undanfarið ár til þess að sinna rekstri ferðaþjónustu sinnar undir Eyjafjöllunum. Kristín var settur sýslumaður frá 1. maí í fyrra, þegar Anna Birna fór í leyfið.
Kristín er fædd hinn 6. september 1979. Hún lauk lögfræðiprófi frá lagadeild Háskóla Íslands í júní 2006.
Kristín starfaði eftir útskrift sem fulltrúi og staðgengill sýslumanns og lögreglustjóra á Hvolsvelli en frá árinu 2015 hefur hún gegnt því starfi á sameinuðu embætti sýslumanns á Suðurlandi.
Sambýlismaður Kristínar er Friðrik Erlingsson og eiga þau þrjú börn.
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Frá Auðarsýningu. mbl.is/Á?rni Sæberg |
Rösklega ár er liðið síðan Gljúfrasteinn – hús skáldsins var opnað á ný eftir umfangsmiklar viðgerðir. Að sögn Guðnýjar Dóru Gestsdóttur heppnuðust viðgerðirnar vel en myglusveppur hafði myndast í byggingunni vegna mikils raka. „Það þurfti að flytja allan safnkostinn út á meðan og ærið verkefni að raða öllum mununum aftur inn og koma safninu í samt horf. Um stóra framkvæmd var að ræða og efri hæð safnsins varð nánast bara fokheld því rífa þurfti allar klæðningar af veggjum og einangra upp á nýtt. Vanda þurfti til verka enda húsið friðað og endurbæturnar gerðar í nánu samstarfi við ráðgjafa frá Þjóðminjasafni og Minjastofnun. Gljúfrasteinn er núna orðinn eins og hann á að vera, en lítil sem engin verksummerki er að finna um viðgerðirnar.“
Starfið í húsinu heldur áfram að þróast, og áhugaverð dagskrá þar í boði árið um kring. Brotið verður blað í sögu safnsins í dag, 30. júlí, þegar þar verður opnuð ný sýning tileinkuð Auði Sveinsdóttur á Gljúfrasteini, eiginkonu Halldórs Laxness.
Yfirskrift sýningarinnar er Frjáls í mínu lífi en það var Þórunn Elísabet Sveinsdóttir sem hannaði sýninguna.
Saga Auðar er samofin húsinu og hún var merkileg manneskja fyrir margra hluta sakir. Segja má að eftir að Halldór hlaut Nóbelsverðlaunin í bókmenntum hafi Auður tekið að sér nokkurs konar forsetafrúarhlutverk. „Það þótti tilhlýðilegt að Nóbelsskáldið tæki á móti erlendum gestum sem komu í opinberar heimsóknir til landsins og stóð hún fyrir veglegum móttökum fyrir ýmis fyrirmenni og þjóðhöfðingja, þar á meðal Olof Palme og sænska konunginn sem heimsótti Gljúfrastein í tvígang,“ útskýrir Guðný. „Auður og Halldór unnu líka mikið saman, hún vélritaði mikið upp fyrir hann og lýsti því á einum stað að hún hefði verið eins og lifandi segulband sem gat leiðrétt og komið með ábendingar. Auður tók það líka að sér að svara bréfum fyrir Halldór og má segja að þau hafi í sameiningu rekið smátt en öflugt menningarheimili.“
Auður hefði orðið hundrað ára í ár, en hún fæddist í Fjölni á Eyrarbakka þann 30. júlí 1918.
„Hún og Halldór giftast í desember 1945 og skömmu síðar flytja þau inn í Gljúfrastein en Auður hafði umsjón með byggingu hússins. Hún var mjög drífandi kona og sá um alla skapaða hluti, og var svo mikið meira en rösk húsmóðir. Auður lét sig ýmis málefni varða og skrifaði heilmikið í kvennatímarit síns tíma, ritaði m.a. greinar fyrir kvennasíður Þjóðviljans, í tímaritið Melkorku og fyrir Hug og hönd,“ segir Guðný og bætir við að Auður hafi sjaldan legið á skoðunum sínum. „Í greinunum fjallar hún t.d. um íslenskar minjar og myndvefnað, en það var m.a. í vefnaði og útsaumi þar sem hún fann sköpun sinni útrás og er heilmikið til af fallegum gripum sem hún vann sjálf.“
Að vera eiginkona Nóbelsskálds gerði Auði líka að opinberri manneskju. „Hún var mikið í viðtölum og blaðamenn heimsóttu Auði á Gljúfrasteini við ýmis tækifæri,“ segir Guðný. „Það mæddi meira á Auði en mörgum samtímakonum hennar, en af viðtölum við hana að dæma var hún mjög sátt í sínu lífi og sátt í sínu hlutverki.“
Í einkalífinu virðist Auður hafa verið þungamiðja fjölskyldunnar. „Hún var mjög sjálfstæð kona, en líka með mjög stóran faðm og hélt utan um fjölskyldu sína og barnabörn. Allir þeir sem kynntust Auði lýsa henni af hlýju og væntumþykju.“
Á Gljúfrasteini höfðu hjónin hvort sitt herbergið og hefur sýningunni um Auði verið komið fyrir í herberginu hennar. „Þar bjó hún allt fram á gamalsaldur en flutti svo í íbúðir fyrir eldri borgara á Hlaðhömrum. Með hjálp fjölskyldu Auðar höfum við gert herbergið persónulegra og sýnum þar fleiri gripi sem tengjast henni. Með sýningunni er Auður að fá meira pláss í þessu húsi, og sjáum við fyrir okkur að bjóða litlum hópum upp á sérstaka leiðsögn um Gljúfrastein þar sem ævi og verk Auðar verða í forgrunni.“
Plássið á Gljúfrasteini er af skornum skammti og þurfti að beita útsjónarsemi til að koma sýningunni um Auði fyrir. „Í móttökuhúsinu, sem var áður bílskúr heimilisins, höfum við sett upp ljósmyndir af verkum Auðar, og af Maríuteppinu fræga sem hún saumaði. Einnig sýnum við búta úr bréfasafni Auðar og styðjumst þar við grúsk Mörtu Guðrúnar Jóhannesdóttur sem skrifaði meistararitgerð í safnafræði um Auði,“ útskýrir Guðný en meðal gripa sem ættingjar Auðar hafa lánað safninu vegna nýju sýningarinnar er forláta værðarvoð sem var breidd yfir bæði Halldór og Auði þegar þau létust. „Einnig er sýndur einn af fimm kjólum sem saumaðir voru fyrir Auði fyrir Nóbelsverðlaunahátíðina og til að nýta plássið sem best höfum við notað skúffurnar í kommóðu í herbergi Auðar og geymum í hverri skúffu sögubút úr lífi hennar.“
![]() |
Morgunblaðið mánudagurinn 30. júlí 2018.
Viðtal
Ásgeir Ingvarsson
ai@mbl.is
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Friðrik VIII og Hannes Hafstein á Austurvelli í Reykjavík. |
- Þetta gerðist 30. júlí árið 1907 -
- Friðrik áttundi gengur á land í Reykjavík
Friðrik áttundi Danakonungur gekk á land í Reykjavík þann 30. júlí 1907. Nákvæmlega 33 árum áður hafði faðir hans, Kristján níundi, sótt Ísland heim fyrstur ríkjandi Danakonunga þegar hann færði Íslendingum stjórnarskrá.
Konungskomuna 1907 má rekja til þess að árið áður hafði öllum alþingismönnum verið boðið til Danmerkur og vildu þeir endurgjalda gestrisnina með því að bjóða konungi og nokkrum fjölda danskra þingmanna til Íslands.
Heimsóknin vakti gríðarlega athygli og segir í samtíma frásögnum að aldrei fyrr hafi Reykjavík verið jafn fánum skrýdd og aldrei jafn mikil viðhöfn sést.
Konungur og föruneyti hans heimsóttu meðal annars Þingvelli, Gullfoss og Geysi.
Á heimleiðinni hafði konungur svo viðkomu á Flateyri, Ísafirði, Akureyri og í Seyðisfirði.
Ákveðið var að ráðast í miklar vegaframkvæmdir fyrir konungskomuna og var kostnaður vegna þeirra um 14 prósent af útgjöldum ríkissjóðs það árið.
![]() |
Konungsskipið Birma á Flateyrarhöfn í ágúst 1907. tvö, Hekla og Geysir, tóku stefnuna á Snæfellsjökul, síðan út yfir Breiðafjörð til Vestfjarðakjálkans. Þegar komið var að Önundarfirði var ákveðið að njóta þar næðis um nóttina. Varpaði konungsflotinn síðan akkerum á góðu skipalægi fyrir framan Flateyrarkauptún. Konung langaði til að skoða þorpið og fór hann í land ásamt Hannesi Hafstein sem fylgdi konungi sem fyrr. Gengu þeir saman um þorpið og skoðuðu meðal annars minjar um hvalveiðar Norðmanna frá staðnum. Ljósm.: Hermann Wendel á Þingeyri. |
Fréttablaðið mánudagurinn 30. júlí 2018og fleira.
Skráð af menningar-Staður.
![]() |
Auður Sveinsdóttir Laxness (1918 - 2012). |
Auður fæddist á Eyrarbakka 30. júlí 1918 og ólst þar upp til sjö ára aldurs.
Foreldrar hennar voru Sveinn Guðmundsson járnsmiður og k.h., Halldóra Kristín Jónsdóttir.
Sveinn var sonur Guðmundar, b. á Nýjabæ Gíslasonar, og Margrétar, systur Hafliða, afa Ólafs K. Magnússonar ljósmyndara. Margrét var dóttir Jóns, b. á Álfsstöðum á Skeiðum, bróður Einars, afa Einars Magnússonar, rektors MR. Móðir Margrétar var Margrét Dóróthea, systir Guðmundar í Miðdal, langafa Vigdísar Finnbogadóttur og Errós.
Halldóra Kristín var systir Steinunnar Guðrúnar, móður Baldvins Halldórssonar leikara frá Arngerðareyri við Djúp, föður Páls bókmenntagagnrýnanda og Ingu Láru á Eyrarbakka, deildarstjóra Ljósmyndadeildar Þjóðminjasafns Íslands. Halldóra var dóttir Jóns, hreppstjóra á Skálmarnesmúla Þórðarsonar, b. á Þórisstöðum, bróður Þorsteins í Æðey, föður Péturs Thorsteinssonar útgerðarmanns. Móðir Jóns hreppstjóra var Guðrún, systir Jóns, föður Björns ráðherra og ritstjóra, föður Sveins forseta.
Auður lauk gagnfræðaprófi og prófum frá Handíða- og myndlistarskólanum 1946. Hún starfaði við röntgendeild Landspítalans í tólf ár, kenndi í Varmárskóla og starfaði við Þjóðminjasafnið í einn vetur.
Auður giftist á aðfangadag 1945, Halldóri Kiljan Laxness, rithöfundi og Nóbelsverðlaunahafa. Eftir það aðstoðaði hún eiginmann sinn heima og á ferðalögum, og stundaði húsmóðurstörf á hinu gestkvæma heimili þeirra að Gljúfrasteini. Hún var þar lengst af húsfreyja en flutti að Hlaðhömrum í Mosfellsbæ 2004.
Dætur Auðar og Halldórs eru Sigríður, kennari og húsfreyja, og Guðný, kvikmyndagerðarmaður.
Auður lést 29.október 2012
![]() |
tengdasonur Eyrarbakka. |
Skráð af Menningar-Staður.
![]() |
Minnisvarðinn um Kollabúðafundi í Þorskafirði. Hrútavinir af Suðurlandi sem voru þar á ferð um Vestfirði sumarið 2009. Ljósm.: Björn Ingi Bjarnason. |
Þann 29. júlí 1979 var afhjúpaður minnisvarði um Kollabúðafundi í Þorskafirði.
Á þeim fundum ræddu Vestfirðingar stefnumálin á árunum 1849 til 1895.
Þegar komið er niður í byggð af Þorskafjarðarheiði, liggur leiðin yfir Músará fram hjá hinum forna þingstað, þar sem Þorskafjarðarþing voru háð.
Kollabúðarfundir voru haldnir á Músaráreyrum um og eftir miðja 19. öld. Voru þeir tilraun til þess að vekja að nýju í breyttri mynd, forna þjóðhætti og stuðluðu vafalaust að því að endurvekja sjálfstæðisþrá og fornan þjóðarmetnað.
Skráð af Menningar-Staður
© 2021 123.is | Nýskrá 123.is síðu | Stjórnkerfi 123.is