13. júní 2020 -

Bjarkar Snorrason 75 ára
 

Til hamingju með daginn.

Hrútavinafélagið Örvar á Suðurlandi.

. .   . .

Skráð af Menningar-Bakki.

Sólbakkastöðin á Sólbakka í Önundarfirði á mynd í Félagsbæ á Flateyri.

10. júní 1856

fæðingardagur Hans Ellefsen (1856-1918)

Hans Ellefsen, født i Stokke - Vestfold, norsk hvalfangstreder. Drev først hvalfangst på Øst-Finnmark.  

Flyttet 1889 til Island. Inntil 1901 hadde han stasjon på Solbakka i Önundarfjörður på den vestlige del av Island, de første årene sammen med broren Andreas Ellefsen (1848–1927).

Hans stasjon på Asknes i Mjóifjörður, 1901–11, ble kalt verdens største, med mer enn 400 mann.

Hans villa på Solbakka ble etter hans død flyttet til Reykjavík som statsminister- og representasjonsbolig.

STORE NORSKE LEKSIKON



Skráð af Menningar-Bakki.

Hjálmar R. Bárðarson (1918 - 2009).

Merkir Íslendingar - Hjálmar R. Bárðarson

Hjálmar fæddist á Ísafirði 8. júní 1918. Foreldrar hans voru Bárður Guðmundur Tómasson, fyrsti skipaverkfræðingur Íslendinga, og k.h., Filippía Hjálmarsdóttir húsfreyja.
 

Eiginkona Hjálmars var Else Sørensen húsfreyja.
 

Hjálmar lauk stúdentsprófi frá MR 1939, stundaði nám í tréskipasmíði við skipasmíðastöð BGT á Ísafirði 1940, nám í flugvélasmíði við Marinens Flyvevåben í Kaupmannahöfn 1940, stundaði verklegt nám í stálskipasmíði, rafsuðu, járnsteypu og rennismíði við Ørlogsværftet á námstíma í verkfræði í Kaupmannahöfn, lauk prófum í skipaverkfræði frá DTH 1947, lærði jafnframt flugvélaverkfræði sem aukagrein og sótti námskeið í tæknilegri ljósmyndun.
 

Hjálmar var skipaverkfræðingur hjá Helsingör Skibsværft og Maskinbyggeri A/S í Danmörku, hjá Cook, Welton & Gemmel Ltd og hjá Stálsmiðjunni hf. í Reykjavík 1948-54. Hann var skipaskoðunarstjóri og skipaskráningarstjóri 1954-70, siglingamálastjóri 1970-85 og forseti Alþjóðasiglingamálastofnunar SÞ í Lundúnum 1969-71.
 

Hjálmar sinnti viðamiklum rannsóknarstörfum vegna endurbóta á togurum og öðrum fiskiskipum er varða ísingu og stöðugleika þeirra. Auk þess vann hann að endurbótum gúmmíbjörgunarbáta og búnaði þeirra. Hann kom upp búnaði Stálsmiðjunnar við smíði stálskipa og hannaði og stjórnaði smíði Magna, fyrsta stálskipsins sem smíðað var hér á landi, og hannaði fjölda annarra skipa. Hann olli byltingu í gerð mastra með þrífótamastri í stað víravanta og hannaði fyrsta íslenska hringnótafiskiskipið með lokað milliþilfar frá bakka að brú.
 

Hjálmar gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir íslenska ríkið og IMO, Alþjóðasiglingamálastofnun SÞ og fór oft fyrir þeim samtökum í öryggismálefnum skipa og baráttu gegn mengun sjávar vegna skipaumferðar. Hann var auk þess einn dáðasti landslags- og náttúruljósmyndari þjóðarinnar.
 

Hjálmar lést 7. apríl 2009



Skráð af Menningar-Bakki.

 Bryggjusýn

Jóhanna ÁR 206 við brygghu í Þorlákshöfn og árið er 2008 í júní.
 

Skráð af Menningar-Bakki.

.

.

 - Einar Andrésson -

 -Fæddur 18. apríl 1953 -

 - Dáinn 15. maí 2020 -

 - Minning -

Ein­ar Andrés­son fædd­ist í Reykja­vík 18. apríl 1953. Hann lést á heim­ili sínu í Reykja­vík 15. maí 2020.

For­eldr­ar hans voru hjón­in Andrés Ingi­bergs­son rak­ari og sjúkra­liði, f. 26.1. 1924, d. 30.6. 2000, og Guðrún Guðna­dótt­ir verka­kona og hús­móðir frá Eyj­um í Kjós, f. 31.5. 1917, d. 4.12. 1987.

Bræður Ein­ars eru Sig­urður Ingi Andrés­son, f. 1945, kona hans er Soffía Sig­urðardótt­ir, og Gunn­ar Guðni Andrés­son, f. 1947, maki Guðbjörg Aðal­heiður Stef­áns­dótt­ir.

Ein­ar kynnt­ist Hólm­fríði Grön­dal árið 1982 og þau giftu sig 1986, en þau slitu síðar sam­vist­um. Son­ur þeirra er Ingi­berg­ur, f. 14.4. 1989. Son­ur Ingi­bergs og Hrefnu Hilm­ars­dótt­ur er Ein­ar Þór, f. 14.12. 2015.

Ein­ar var einnig upp­eld­is­faðir dótt­ur Hólm­fríðar, Kol­brún­ar Maríu Ein­ars­dótt­ur, f. 3.12. 1980, d. 11.7. 1998. Síðari sam­býl­is­kona Ein­ars frá 1987 til 2003 er Halla Halls­dótt­ir. Dótt­ir þeirra er Hróðný Rún, f. 18.1. 2001. Börn Höllu og stjúp­börn Ein­ars eru Fann­ar Þór, f. 1987, og Íris Ösp, f. 1990.

Ein­ar varð ung­ur virk­ur í fé­lags­störf­um, fyrst í skóla­fé­lög­um og æsku­lýðsstarfi og síðan í hreyf­ingu ungs og rót­tæks vinstri­fólks og virk­ur í starfi þeirra um ára­bil.

Ein­ar starfaði sem fanga­vörður í 40 ár og var formaður Fanga­varðafé­lags Íslands í nokk­ur ár og sat lengi í stjórn þess fé­lags og samn­inga­nefnd og einnig í stjórn Starfs­manna­fé­lags rík­is­stofn­ana og gegndi marg­vís­leg­um trúnaðar­störf­um fyr­ir stétt­ar­fé­lög­in.

Hann beitti sér fyr­ir um­bót­um í meðferð fanga og mennt­un þeirra.

Útför­in fór fram frá Grafar­vogs­kirkju í dag, þriðjudaginn  2. júní 2020.

_____________________________________________________________________________


Minningarorð Guðmumdar Gíslasonar

Mig lang­ar til að kveðja með nokkr­um orðum Ein­ar Andrés­son, sam­starfs­fé­laga til margra ára, sem varð bráðkvadd­ur á heim­ili sínu 15. maí sl. Leiðir okk­ar Ein­ars lágu fyrst sam­an fyr­ir meira en 40 árum í Hegn­ing­ar­hús­inu Skóla­vörðustíg 9, þegar við störfuðum þar á vökt­um sem fanga­verðir í sum­araf­leys­ing­um. Síðar þróuðust mál þannig að við urðum báðir fa­stráðnir í fang­elsis­kerf­inu, ég sem for­stöðumaður fang­elsa á höfuðborg­ar­svæðinu og Ein­ar sem aðstoðar­varðstjóri og síðar varðstjóri. Ein­ar starfaði við öll fang­els­in á höfuðborg­ar­svæðinu, einnig á Litla-Hrauni um hríð, en lengst af var hann varðstjóri í Fang­els­inu Kópa­vogs­braut 17. Þegar hann lést vann hann í Fang­els­inu Hólms­heiði.

Ein­ar gegndi ýms­um trúnaðar­störf­um fyr­ir fanga­verði. Hann var um ára­bil formaður Fanga­varðafé­lags Íslands, var í fram­varðasveit kjara­bar­áttu fanga­varða og var virk­ur á sviði sam­starfs nor­rænna fanga­varðafé­laga. Við átt­um gott sam­starf á sviði mennt­un­ar fanga­varða í Fanga­varðaskól­an­um, en hann var áhuga­sam­ur um þau mál. Mér er sér­stak­lega minn­is­stætt varðandi Ein­ar hve fús­lega hann gaf sig að öllu sem að starf­inu laut. Hann var nán­ast alltaf til­bú­inn að mæta á auka­vakt ef með þurfti, var óþreyt­andi við að koma með ábend­ing­ar og að leggja sitt af mörk­um í fé­lags­mál­um og bar hag skjól­stæðinga sinna mjög fyr­ir brjósti.

Þrátt fyr­ir að heils­an væri ekki alltaf í topp­st­andi kvartaði Ein­ar ekki, hann bjó yfir miklu þolgæði og seiglu og fór sínu fram með hægð. Hann var góður fé­lagi, dag­far­sprúður og ljúf­ur í lund, lét ekki skapið hlaupa með sig í gön­ur en var fast­ur fyr­ir.

Sam­starfs­menn og skjól­stæðing­ar sakna Ein­ars Andrés­son­ar, hann var dreng­ur góður, blessuð sé minn­ing hans. Aðstand­end­um sendi ég inni­leg­ar samúðarkveðjur.

Guðmund­ur Gísla­son.

___________________________________________________

Minningarorð Árna Stefáns Jónssonar.

Við kveðjum í dag kær­an fé­laga sem kvaddi allt of snemma. Ein­ar Andrés­son fanga­vörður var sterk stoð í starfi SFR stétt­ar­fé­lags og síðar Sam­eyk­is. Hann sinnti ótal trúnaðar­hlut­verk­um fyr­ir fé­lög­in. Hann sat meðal ann­ars í stjórn SFR, var formaður Fanga­varðafé­lags Íslands og í mörg ár trúnaðarmaður og full­trúi okk­ar á þingi BSRB, auk þess að vera fé­lags­leg­ur end­ur­skoðandi reikn­inga SFR og síðar Sam­eyk­is. Fer­ill Ein­ars inn­an fé­lags­ins er lang­ur, enda var hann traust­ur og úrræðagóður og góður liðsmaður í for­ystu þess í fjölda ára. Það var gott að leita til hans. Hann íhugaði mál­in í ró­leg­heit­um og anaði ekki að neinu. Hann lá þó ekki á skoðunum sín­um og var fast­ur fyr­ir þegar á þurfti að halda.

Ein­ari var afar um­hugað um Fanga­varðafé­lag Íslands og var vak­inn og sof­inn yfir stöðu fanga­varða og rétt­ind­um þeirra. Oft­ar en ekki sá ég hann koma þung­bú­inn inn gang­inn í átt að skrif­stof­unni minni þar sem hann sett­ist niður og við rædd­um sam­an um mál­efni fanga­varða og fé­lags­ins. Fé­lagið hef­ur látið til sín taka á mörg­um sviðum og er virkni þess ekki síst Ein­ari að þakka.

Ein­ar starfaði eins og kunn­ugt er sem fanga­vörður stór­an hluta ævi sinn­ar. Meðal starfs­fé­laga sinna eignaðist hann trausta vini. Ekki er langt síðan hann lét af því starfi en hann sinnti áfram fé­lags­störf­un­um og var í trúnaðar­störf­um fyr­ir fé­lagið fram til þess síðasta.

Við fé­lag­ar hans hjá Sam­eyki höfðum hvatt hann til þess að halda áfram að láta til sín taka inn­an fé­lags­ins, enda þekkt­um við sterk­an fé­lags­anda hans. Það er sann­ar­lega mik­ill miss­ir að hon­um í starfi okk­ar. Við kveðjum kær­an fé­laga með trega og send­um hug­heil­ar samúðarkveðjur til fjöl­skyldu hans og vina.

Árni Stefán Jóns­son,

formaður Sam­eyk­is stétt­ar­fé­lags í al­mannaþjón­ustu.




.

.

.
.

Skráð af Menningar-Bakki.

 -1. júní 1936 -

Ungmennafélag Selfoss 

Ungmennafélag Selfoss var stofnað á Selfossi annan dag hvítasunnu, þann 1. júní 1936.

Það voru tíu ungir Selfyssingar sem stóðu að stofnun þess.

Í dag eru átta deildir innan félagsins.

Þær eru:

fimleikadeild,

frjálsíþróttadeild,

handknattleiksdeild,

júdódeild,

knattspyrnudeild,

mótokrossdeild,

sunddeild

og taekwondodeild.


 

Skráð af Menningar-Bakki.

- 1. júní 1996 -

Ísafjarðarbær verður til

Sex sveitarfélög á norðanverðum Vestfjörðum sameinuðust undir nafninu Ísafjarðarbær þann 1. júní 1999

Þau eru:

Þingeyrarhreppur

Mýrahreppur

Mosvallahreppur

Flateyrarhreppur

Suðureyrarhreppur

Ísafjarðarkaupstaður



Skráð af Menningar-Bakki.

Jón Sigurðsson (1811 - 1879)

 - 30. maí 1851 - 

Jón Sigurðsson verður forseti

Þann 30. maí 1851 var Jón Sigurðsson kosinn forseti Kaupmannahafnardeildar Hins íslenska bókmenntafélags og gegnir þeirri stöðu til dauðadags.

Af því var hann jafnan nefndur Jón forseti.

Um skeið var hann einnig forseti Alþingis.
 

Skráð af Menningar-Bakki.

Nói Síríus fagnar aldarafmæli í ár

Spennandi nýjungar í tilefni afmælisins 

Í tilefni aldarafmælis Nóa-Síríusar var ákveðið að bjóða upp á sérlegar afmælisvörur sem fanga margt af því besta sem fyrirtækið hefur boðið upp á í gegnum árin.

Helga Beck, markaðsstjóri Nóa-Síríusar, segir það hafa verið krefjandi og skemmtilegt verkefni að ætla að velja úr þeim fjöldamörgu vörum sem Nói-Síríus hefur framleitt í gegnum tíðina. „Við ákváðum eftir miklar vangaveltur að reyna að koma með breitt úrval vara sem ættu að höfða til allra landsmanna, en þær vörur sem boðið verður upp á í takmarkaðan tíma eru:

-Síríus-súkkulaði –

við munum bjóða upp á tvær týpur af Síríus-súkkulaði á sérstöku afmælisverði, hið klassíska rjómasúkkulaði og svo dekkra 56% súkkulaði. Þessar vörur koma í fallegri pakkningu sem skartar Síríus-innsiglinu sem flestir ættu að muna eftir frá síðustu öld. Nóa-töflur

– Nóa-töflurnar-

voru fyrst framleiddar um miðja síðustu öld og voru afar vinsælar en þær voru seldar alveg fram á 9. áratuginn. Bragðið mun sennilega koma skemmtilega á óvart og fara með marga í ferðalag áratugi aftur í tímann.

-Partí-Trítlar – þessi vara er í öllu nútímalegri búningi en það eru kannski ekki allir sem átta sig á því að Trítla-vörumerkið er næstum þrjátíu ára gamalt! Þetta er æðislegur poki fyrir sumarið en í honum eru þrjár tegundir af Trítlum – frábær til að deila með fjölskyldu og vinum.

-Opal-brjóstsykur með peru- og kóngabragði –

þessar tvær tegundir af brjóstsykri voru seldar í mörg ár undir merkjum bæði Opal og Nóa-mola en það kannast sennilega flestir landsmenn við þær. Í upphafi framleiddi Nói brjóstsykur og karamellur og þess vegna fannst okkur við hæfi að ein af afmælisvörunum væri brjóstsykur. Peru- og kóngabrjóstsykur hefur verið framleiddur með hléum síðan snemma á 20. öld og á því hug og hjarta margra Íslendinga. Þessi vara er fyrir mörgum ómissandi í bílinn á ferðalögum sumarsins.



Skráð af Menningar-Bakki

Vilmundur Jónsson (1889 - 1972).
 

Merkir Íslendingar - Vilmundur Jónsson

Vilmundur fæddist á Fornustekkum í Nesjahreppi í Vestur-Skaftafellssýslu 28. maí 1889. Foreldrar hans voru Jón Sigurðsson, bóndi á Fornustekkum, og k.h., Guðrún Guðmundsdóttir húsfreyja.

Eiginkona Vilmundar var Kristín Ólafsdóttir læknir og voru börn þeirra Guðrún, húsfreyja, stúdent og prófarkalesari, móðir Þorsteins heimspekings, Vilmundar ráðherra og Þorvalds prófessors Gylfasona; Ólöf, tannsmiður í Reykjavík, móðir Ólafs viðskipafræðings og Kristínar, ritstjóra Fréttablaðsins Þorsteinsbarna, og Þórhallur, prófessor, faðir Guðrúnar dósents,Torfa verkfræðings og Helgu verkfræðings.

Vilmundur lauk stúdentsprófi frá MR 1911, embættisprófi í læknisfræði frá HÍ 1916 og stundaði framhaldsnám m.a. við Rigshospitalet í Kaupmannahöfn og Ullevål Sykehus í Ósló.

Vilmundur var héraðslæknir í Ísafjarðarhéraði 1917-31 og var jafnframt sjúkrahúslæknir á Ísafirði og var landlæknir 1931-59.

Vilmundur sat í bæjarstjórn Ísafjarðar 1922-31 og gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir bæjarfélagið, var skólalæknir MR 1931-38, alþingismaður Ísafjarðarkaupstaðar fyrir Alþýðuflokkinn 1931-33 og í Norður-Ísfjarðarsýslu 1933-34 og frá 1937-41 er hann sagði af sér þingmennsku.

Vilmundur var stjórnarformaður Landspítalans 1931-33 og síðar Ríkisspítalanna 1933-59, sat í landskjörstjórn 1933-56, var formaður Manneldisráðs frá stofnun 1939-59, formaður skólanefndar Hjúkrunarskóla Íslands 1945-59 og forseti Læknaráðs frá stofnun 1942-59.

Vilmundur var mikill vinur Þórbergs Þórðarsonar rithöfundar og kemur Vilmundur víða við sögu hjá Þórbergi. Vilmundur var auk þess með áhrifamestu jafnaðarmönnum á sinni tíð og átti m.a. stóran þátt í því að þeir höfnuðu Jónasi frá Hriflu sem ráðherraefni í Stjórn hinna vinnandi stétta 1934.

Vilmundur var víðlesinn, þótti afburðagreindur og skemmtilegur í viðkynningu. Hann lést 28. mars 1972.

 

Skráð af Menningar-Bakki.