Páll Ísólfsson (1893 - 1974).

Merkir Íslendingar - Páll Ísólfsson

Páll Ísólfsson (f. 12. október 1893 – d. 23. nóvember 1974) var íslenskt tónskáld, orgelleikari, píanóleikari, hljómsveitarstjóri og söngstjóri. Páll gegndi fjölda starfa og var einn helsti forystumaðurinn í íslenskum tónlistarmálum á 20. öld.

Páll fæddist í Símonarhúsi á Stokkseyri.

Til Reykjavíkur kom hann árið 1908 og lærði tónlist hjá Sigfúsi Einarssyni frá Eyrarbakka.

Hann lærði á orgel hjá Karl Straube í Leipzig (1913-18). Páll fór síðan til Parísar til frekara náms árið 1925 og nam þar hjá Joseph Bonnet.

Að því loknu hóf Páll störf við tónlist á Íslandi. Hann varð forystumaður í íslensku tónlistarlífi um áratugi og orgelsnillingur.

Páll var stjórnandi Lúðrasveitar Reykjavíkur frá 1924-1936 og skólastjóri Tónlistarskólans í Reykjavík 1930 til 1957.

Hann var organisti Fríkirkjunnar í Reykjavík 1926-1939 og síðan við dómkirkjuna í Reykjavík frá 1939-1967.

 

Listaverkið -Brennið þið vitar- í Menningarverstöðinni Hólmaröst á Stokkseyri.

Skráð af Menningar-Bakki.

Anna Guðrún Bjarnardóttir (1933 - 2019).

-Anna Guðrún Bjarnardóttir -

Fædd  14. apríl 1933 - Dáin 29. sept. 2019 - Minning

Anna Guðrún Bjarn­ar­dótt­ir fædd­ist í Fag­ur­gerði á Sel­fossi 14. apríl 1933. Hún lést á Heil­brigðis­stofn­un Suður­lands 29. sept­em­ber 2019. For­eldr­ar henn­ar voru Anna Ei­ríks­dótt­ir frá Sand­haug­um í Bárðar­dal, f. 28.3. 1904, d. 22.9. 1980, og Björn Sig­ur­bjarn­ar­son frá Hring­veri á Tjör­nesi, f. 8.5. 1891, d. 3.3. 1969. Systkini Önnu Guðrún­ar eru Björn, Al­dís, Sturla,Valtýr og Bald­ur, eru þau öll lát­in.

Anna Guðrún gift­ist 27.11. 1954 Herði Sig­ur­gríms­syni frá Holti í Stokks­eyr­ar­hreppi, f. 29.6. 1924, d. 9.6. 2011, for­eldr­ar hans voru Unn­ur Jóns­dótt­ir, f. á Íshóli í Bárðar­dal 6.1. 1895, d. 4.4. 1973, og Sig­ur­grím­ur Jóns­son, f. í Holti 5.6. 1896, d. 17.1. 1981.

Börn Önnu Guðrún­ar og Harðar eru:
 1) Jó­hanna Sig­ríður, f. 1.11. 1955, m. Már Ólafs­son, f. 11.1. 1953, börn þeirra a) Magnús, f. 1977, m.Vig­dís Unn­ur Páls­dótt­ir, f. 1975, dæt­ur þeirra Ásdís María og Iðunn Freyja, b) Ólaf­ur Árni, f. 1979, barn­s­móðir hans Erna Björk Bald­urs­dótt­ir, f. 1979, son­ur þeirra er Árni Már, sam­býl­is­kona Ólafs er Jón­ína Ósk Ing­ólfs­dótt­ir, f. 1979, henn­ar dótt­ir Hjör­dís Inga Atla­dótt­ir, f. 1997, c) Þór­anna, f. 1983, d) Hörður, f. 1989, m. Ey­dís Helga Garðars­dótt­ir, f. 1989, þeirra börn Máni Snær og Sunna Dís.

2) Unn­ur, f. 26.7. 1957, d. 16.7. 1986, sam­býl­ismaður Sig­urður Jóns­son, f. 28.2. 1954, þeirra dæt­ur a) Anna Guðrún, f. 1983, sam­býl­ismaður Sig­urður Svan­ur Páls­son, f. 1982, þeirra dæt­ur Unn­ur Birna og Harpa Krist­ín, b) Sig­ríður, f. 1985, sam­býl­ismaður Robert Randall, f. 1969, þeirra dótt­ir Freyja Björk.

3) Björn, f. 1.10. 1959, m. Elín María Karls­dótt­ir, f. 17.9. 1958, þau slitu sam­vist­um 2016. Þeirra börn a) Hörður Gunn­ar, f. 1981, m. Eyrún Guðmunds­dótt­ir, f. 1987, þeirra börn Hekla Björg og Kári Björn, b) Hanna Siv, f. 1984, sam­býl­ismaður Ólaf­ur Már Ólafs­son, f. 1980, þeirra börn Thelma Eir, Alm­ar Elí og Elín Eik. c) Karl Magnús, f. 1987, sam­býl­is­kona Elísa­bet Heiður Jó­hann­es­dótt­ir, f. 1986, þeirra börn Valey María og Hörður Flóki, d) Unn­ar Freyr, f. 1998, unn­usta Anna Schlechter, f. 1997, e) Bald­ur Þór, f. 1998.

4) Anna Harðardótt­ir, f. 3.2. 1964, m. Sig­urður Krist­ins­son, f. 17.12. 1964, þeirra börn a) Elín, f. 1984, sam­býl­ismaður Omar Khaled Hamed, f. 1984, b) Lára, f. 1988, sam­býl­ismaður Roberto Luigi Pagani, f. 1990, c) Atli, f. 1992, sam­býl­is­kona Hulda María Gunn­ars­dótt­ir, f. 1988. 5) Sig­urður, f. 26.9. 1967, m. Manon Lamér­is, f. 11.1. 1973, þeirra son­ur er Nik, barn­s­móðir Sig­urðar er Viðja Hrund Hreggviðsdótt­ir, f. 1976, þeirra dótt­ir er Hjör­dís Björg, f. 1996, unnusti Hrafn­kell Úlfur Úlfars­son, f. 1994.

Anna Guðrún var alin upp hjá móður­syst­ur sinni, Jó­hönnu Sig­ríði Ei­ríks­dótt­ur ljós­móður, og manni henn­ar Sig­urði I. Sig­urðssyni í Dverga­stein­um á Stokks­eyri. Hún hlaut sína barna­skóla­mennt­un á Stokks­eyri, stundaði nám við Héraðsskól­ann á Laug­ar­vatni og út­skrifaðist úr Hús­mæðraskóla Reykja­vík­ur 1953. Á yngri árum sín­um vann Anna Guðrún í Kaup­fé­lagi Árnes­inga á Stokks­eyri. Árið 1955 stofnuðu Anna Guðrún og Hörður fé­lags­bú í Holti ásamt for­eldr­um Harðar og bræðrum hans Jóni og Vern­h­arði og þeirra mök­um.

Anna Guðrún var í Kirkju­kór Stokks­eyr­ar­kirkju, Búnaðarfé­lagi Stokks­eyr­ar­hrepps, Kven­fé­lagi Stokks­eyr­ar og tók virk­an þátt í starfi eldri borg­ara fram á síðasta ár. Anna Guðrún bjó í Holti til æviloka.

Anna Guðrún var jarðsung­in frá Stokks­eyr­ar­kirkju í dag, 11. októ­ber 2019.


_____________________________________________________________________________


Minningarorð Jónu Ásmundsdóttir



Það var árið 1960 sem við Didda urðum svil­kon­ur og ég flutti niður að Holti inn í stóra húsið. Þar bjuggu þá fyr­ir Didda og Haddi með þrjú elstu börn­in og tengda­for­eldr­ar okk­ar, þau Sig­ur­grím­ur og Unn­ur.

Í ný­byggðu húsi við hliðina bjuggu svo Gyða og Venni. Það var vel tekið á móti mér og mér leið vel í fé­lags­skap kvenn­anna í Holti. Viðmót Diddu var hlý­legt og glaðlegt, en hún var ein­stak­lega vel gerð mann­eskja. Geðgóð svo ekki man ég eft­ir að heyra hana hvessa sig við börn eða dýr og aldrei lét hún orð falla í reiði. Hún gat þó verið föst fyr­ir ef því var að skipta og lét ekki vaða yfir sig.

Fyrstu sex árin bjugg­um við hvor á sinni hæðinni í stóra hús­inu. Ég hafði stofu og eld­hús uppi til yf­ir­ráða en Didda bjó á neðri hæðinni. Það var ósjald­an sem þær kölluðu í mig, að koma niður í kaffi, Didda og Unn­ur tengda­móðir okk­ar, og þannig hófst mín kaffi­drykkja, með mola­sykri og mik­illi mjólk í eld­hús­inu hjá Diddu.

Í 35 ár bjugg­um við í fé­lags­búi þess­ar þrjár fjöl­skyld­ur og féll sjald­an skuggi á sam­starfið. Sam­an ólum við upp 16 börn sem fædd­ust á næst­um 20 ára tíma­bili. Við stóðum í hús- og fjós­bygg­ing­um sam­an og sum­ar eft­ir sum­ar voru smiðir eða vinnu­menn í fæði hjá okk­ur til skipt­is. Þó við tækj­um ekki þátt í úti­verk­um að ráði fyrr en börn­in voru öll far­in að heim­an, var nóg að gera á stór­um heim­il­um.

Eft­ir að við Nonni flutt­um upp á Sel­foss komu þau Didda og Haddi oft við og eft­ir að bræðurn­ir voru falln­ir frá héld­um við Didda og Gyða miklu sam­bandi og höf­um stutt hvor aðra til þessa dags. Frá­fall Diddu er því stórt skarð og miss­ir fyr­ir okk­ur hinar og er henn­ar sárt saknað.

Jóna Ásmunds­dótt­ir.
 

Morgunblaðið föstudagurinn 11. október 2019.


 

Holtshjónin Anna Guðrún Bjarnardóttir  og Hörður Sigurgrímsson á Brygghuhátíð á Stokkseyri. Ljósm.: BIB

Skráð af Menningar-Bakki.

Minnisvarði á Bessastöðum í Dýrafirði um þennan atburð og mennina sem fórust. Ljósm.: BIB

-10. október 1899 -

Þrír menn farast á Dýrafirði

Þrír Vestfirðingar/Dýrfirðingar fórust en sýslumaður Ísfirðinga, Hannes Hafstein, og tveir aðrir björguðust þegar bátur þeirra lagðist á hliðina fram af Haukadal í Dýrafirði.

Þeir voru að reyna að komast um borð í enskan togara sem var að ólöglegum veiðum á Dýrafirði. 
 

Skráð af Menningar-Bakki

Fjörustígur

milli Eyrarbakka og Stokkseyrar formlega vígður

Í gær, miðvikudaginn 9. október 2019,  var „Fjörustígurinn“ milli Eyrarbakka og Stokkseyrar vígður formlega.

Tómas Ellert Tómasson, formaður eigna- og veitunefndar og Eyþór Arnalds, fyrrverandi formaður bæjarráðs Árborgaropnuðu stíginn formlega með því að klippa á borða ásamt Gísla Halldóri Halldórssyni, bæjarstjóra og starfsmönnum og börnum af unglingastigi Barnaskólans á Eyrarbakka og Stokkseyrar.

Fjörustígurinn er nú fullbúinn en klárað var að malbika síðasta hluta stígsins í haust og því geta íbúar og gestir farið á milli byggðarkjarnanna á auðveldan hátt eftir malbikuðum stíg og er það von sveitarfélagsins að hann nýtist sem flestum. 


 

Af www.arborg.is   Morgunblaðið 10. október 2019. Skráð af Menningar-Bakki

Síra Gunnar Björnsson spilaði í kapellunni á Hrafnseyri við Arnarfjörð fyrir nokkrum árum.

Síra Gunnar Björnsson

minnist 75 ára afmælis

með þrennum ókeypis tónleikum

Í tilefni af 75 ára afmæli síra Gunnars Björnssonar 15. október 2019 heldur hann þrenna tónleika.  Afmælisbarnið leikur á celló, en meðleikarar á píanó verða þau Agnes Löve og Haukur Guðlaugsson.

Hinir fyrstu verða Í Forsæti í Flóahreppi þriðjudaginn 15. okt. kl. 21,00.

Þeir verða svo endurteknir, ef Guð lofar, í Fríkirkjunni í Reykjavík sunnudaginn 20. október kl. 17,00 og á Grund við Hringbraut í Reykjavík þriðjudaginn 22. október kl. 16,30.

Aðgangur er ókeypis og allir velkomnir.



Skráð af Menningar-Bakki.

Íslenskt sauðfé að fornu og nýju

Íslenska sauðkindin er harðger, úrræðagóð og ævintýragjörn, það vita allir sem hana þekkja. Í nýrri bók Guðjóns Ragnars Jónssonar og Aðalsteins Eyþórssonar sem kallast Kindasögur eru rifjaðar upp sögur af íslenskum kindum að fornu og nýju, afrekum þeirra, uppátækjum og viðureignum við óblíða náttúru og kappsfulla smala.

Í bókinni kynnumst við meðal annars Herdísarvíkur-Surtlu, Eyvindarmúla-Flekku, villifé í Tálkna, hrútnum Hösmaga í Drangey og forystusauðnum Eitli.

Útgefandi er Bókaútgáfan Sæmundur á Selfossi.

Í eftirfarandi texta grípum við niður í sögu af HerdísarvíkurSurtlu. 

Herdísarvíkur-Surtla

„Veturinn 1951 til 1952 var frekar snjóþungur. Hugðu menn þá gott til glóðarinnar að ná Surtlu því vel ætti að sjást til svartrar kindar á hvítri hjarnbreiðunni. Um veturinn var því farinn sérstakur leiðangur til að handsama hana. Ekki tókst það fremur en áður en þó náðist lambið í þessari ferð með hjálp hunda. Á útmánuðum var þess enn freistað að ná Surtlu. Í þann leiðangur fór Sæmundur Eyjólfsson, bóndi á Þurá í Ölfusi, við annan mann.

Um þá viðureign sagði hann í viðtali við Morgunblaðið: 

Við fundum hana og ég vildi setja hundinn strax á hana því ég var viss um að það væri eina leiðin til að ná henni. Sá sem var með mér vildi ekki fara þannig að henni strax. Ekki hafði Surtla lengi haft vitneskju um okkur þegar hún tók á sprett undan okkur og það get ég svarið að ég hef aldrei séð neina skepnu hlaupa eins og hana. Hún hreinlega kom tæpast við jörðina og víst er það þurfti fótfráan mann til að fylgja henni eftir. Við misstum Surtlu í þetta skiptið.

Sumarið 1952 var allt gert til að ná Surtlu, lifandi eða dauðri, enda styttist nú óðum í að nýtt fé frá ósýktum landshlutum yrði flutt á svæðið. Gekk það svo langt að fengin var meistaraskytta frá varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli til að reyna að skjóta ána. Lá skotmaðurinn við í tjaldi í fjalllendinu ofan við Herdísarvík og beið færis, en allt kom fyrir ekki. Sagan segir að hann hafi ekki hleypt af einu einasta skoti í hálfan mánuð því aldrei komst hann í færi við hina ljónstyggu og fótfráu Surtlu. Að hálfum mánuði liðnum á hann að hafa skotið á vörðu, svona til þess að sjá hvort vopnin virkuðu ekki, en í sömu mund skaust Surtla fram undan vörðunni og var óðara horfin sjónum. Þá gafst bandaríski byssumaðurinn upp og frábað sér frekari viðskipti við íslenskt sauðfé.“ 



Bændablaðið 26. september 2019.



Skráð af Menningar-Bakki.

Sigvaldi Hjálmarsson (1922 - 1985).

Merkir Íslendingar - Sigvaldi Hjálmarsson

Sig­valdi Hjálm­ars­son fædd­ist á Skeggja­stöðum í Bólstaðar­hlíðar­hreppi í Aust­ur-Húna­vatns­sýslu 6. október 1922. For­eldr­ar hans voru Hjálm­ar Jóns­son, bóndi á Fjós­um, og k.h., Ólöf Sig­valda­dótt­ir.

Sig­valdi missti móður sína er hann var þriggja ára og ólst upp eft­ir það hjá afa sín­um, Sig­valda Björns­syni, bónda á Skeggs­stöðum.
 

Eig­in­kona Sig­valda sem lést 2007 var Bjarney Hall­dóra Al­ex­and­ers­dótt­ir hús­freyja, frá Dynj­anda í Leiruf­irði, og eignuðust þau eina dótt­ur, Ólöfu Elfu Sig­valda­dótt­ur.
 

Sig­valdi lauk prófi frá Reyk­holts­skóla 1940 og kenn­ara­prófi frá KÍ 1943. Hann sinnti kennslu og skóla­stjórn í Hvera­gerði næstu þrjú árin, kenndi einn vet­ur í Reykja­vík en varð þá blaðamaður við Alþýðublaðið, rit­stjórn­ar­full­trúi og frétta­stjóri þar með hlé­um á ár­un­um 1947-72. Þá var hann rit­stjóri Fálk­ans um skeið, rit­stýrði tíma­rit­inu Úrval, var eitt ár yf­ir­maður þýðing­ar­deild­ar Sjón­varps­ins, var blaðamaður við Vísi og frétta­rit­ari sænsku frétta­stof­unn­ar TT. Jafn­framt vann hann að fé­lags­mál­um blaðamanna og rit­höf­unda. Hann gegndi trúnaðar­störf­um fyr­ir Alþýðuflokk­inn og sat m.a. í nefnd­um á veg­um hans í borg­ar­stjórn Reykja­vík­ur.
 

Á bernsku­heim­ili sínu kynnt­ist Sig­valdi bók­um um guðspeki, hreifst snemma af stefnu Guðspeki­fé­lags­ins, gekk í fé­lagið í Reykja­vík, var for­seti þess um ára­bil, rit­stjóri Ganglera, tíma­rits Guðspeki­fé­lags­ins, og starfaði þar óslitið til æviloka. Hann átti sæti í alls­herj­ar­ráði Guðspeki­fé­lags­ins og í stjórn Evr­ópu­sam­bands Guðspeki­fé­lags­ins. Hann stofnaði Hug­rækt­ar­skóla 1978 sem starfaði nán­ast meðan hann lifði.
 

Sig­valdi sendi frá sér ljóðabæk­ur, ferðap­istla og rit um hug­rækt, ind­verska heim­speki og dul­fræði.
 

Sig­valdi var lip­ur penni, bráðskemmti­leg­ur fyr­ir­les­ari, hressi­leg­ur og ljúf­ur í viðkynn­ingu og um­tals­fróm­ur.

Sig­valdi lést 17. apríl 1985.

 

Sigvaldi skrifað bækur um austurlensk fræði auk ferðaþátta frá Indlandi.

Eftir hann liggja alls níu bækur:

1. Eins og opinn gluggi, erindi um mystískt líf 1968, 

2. Eins konar þögn, ábendingar í hugrækt, 1973

3. Að horfa og hugsa, blaðagreinar, 1973

4. Tunglskin í trjánum, ferðaþættir frá Indland, 1974

5. Haf í dropa, þættir um yoga og austræna hugsun, 1976

6. Vatnaskil, ljóð, 1976

7. Að sjá örðuvísi, esseiar um mannlegt líf, 1979

8. Stefnumót við alheiminn, leiðbeiningar um esóteríska iðkun, 1982

9. Víðáttur, ljóð, 1984 


Skráð af Menningar-Bakki

„Undirtektirnar framar öllum væntingum“

Á morgun, laugardaginn 5. október 2019 verður haldinn svokallaður barnavörumarkaður í samkomuhúsinu Stað á Eyrarbakka.

„Ég var búin að vera með þessa hugmynd svolítið lengi að hafa markað á Stað. Þá kom fyrirspurn frá henni Ágústu Sverrisdóttur að hafa barnavörumarkað á Stað og eftir það samtal fór bara allt á fullt hjá okkur,“ segir Elín Birna Bjarnfinnsdóttir, ein af skipuleggjendum markaðarins og rekstraraðili að Stað, í samtali við sunnlenska.is.

Elín segir að þær Ágústa eigi báðar mikið af vel með förnum barnavörum sem þær vildu gefa framhaldslíf en auk þeirra tveggja sér Ingólfur Hjálmarsson einnig um að skipuleggja markaðinn.

Að sögn Elínar hefur ekki verið áður haldinn barnavörumarkaður sem þessi á Eyrarbakka en þó voru haldnir markaðir á Stað fyrir einhverjum árum.

„Við  auglýstum eftir fólki á þennan markað og ég verð að segja að undirtektirnar voru eiginlega framar öllum væntingum. Uppselt nánast á þremur dögum frá auglýsingu og það eru nokkrir á biðlista,“ segir Elín.

„Á barnavörumarkaðinum verður allt sem við kemur börnum til  sölu, bæði notað og nýtt en þó verður meira af notuðum vörum til sölu. Einnig verður kaffi, vöfflur og fleira til sölu þannig að allir geta kíkt við,“ segir Elín en markaðurinn verður opinn frá klukkan 13-17.

„Stefnan er svo að hafa flóamarkað seinna. Við ætlum að sjá hvernig þetta gengur en miðað við eftirspurn á þennan markað held ég að flóamarkaður gangi alveg,“ segir Elín að lokum.


Af. www.sunnlenska.is


 

Skráð af Menningar-Bakki.

Háskóli Íslands er eitt af glæsihúsunum sem Guðjón Samúelsson teiknaði.

Mikilvæg gjöf Guðjóns Samúelssonar

Arki­tekta­fé­lagi Íslands barst ný­verið 1,5 millj­óna króna höf­und­ar­rétt­ar­greiðsla frá Mynd­stefi fyr­ir verk Eyrbekkingsins Guðjóns Samú­els­son­ar, húsa­meist­ara rík­is­ins.

„Þessi pen­ing­ur er veru­leg upp­hæð fyr­ir fé­lagið og mun það verja þessu fjár­magni á sem skyn­sam­leg­asta máta fé­lags­mönn­um og al­menn­ingi til góðs,“ seg­ir Gerður Jóns­dótt­ir, fram­kvæmda­stjóri fé­lags­ins, í til­kynn­ingu til fjöl­miðla.

Þar kem­ur fram að þegar Guðjón féll frá árið 1950 hafi hann verið ókvænt­ur og barn­laus. Hann lét eft­ir sig erfðaskrá þar sem fram kem­ur að „það sem verður af­gangs af eign­um hans skuli renna til Arki­tekta­fé­lags Íslands og skal pen­ing­um varið í að út­breiða þekk­ingu á húsa­gerðarlist sér­stak­lega í ís­lensk­um anda“.

Í til­kynn­ing­unni kem­ur jafn­framt fram að 25. apríl 2020 verði 70 ár liðin frá and­láti Guðjóns, en skv. 43. gr. höf­und­ar­lag­anna helst höf­und­ar­rétt­ur í 70 ár. „Það þýðir að ára­mót­in 2020-2021 fell­ur höf­und­ar­rétt­ur á verk­um Guðjóns niður.“



Morgunblaðið 2. október 2019.



Skráð af Menningar-Bakki.

Halldór Kristjánsson (1910 - 2000).

Merkir Íslendingar - HALLDÓR KRISTJÁNSSON

Halldór Kristjánsson fæddist á Kirkjubóli í Bjarnardal í Önundarfirði þann 2. október 1910. Foreldrar hans voru Kristján Guðjón Guðmundsson bóndi og Bessabe Halldórsdóttir.

Halldór lauk héraðsskólaprófi árið 1930 frá unglingaskóla á Núpi í Dýrafirði. Hann ólst upp á Kirkjubóli og gerðist þar bóndi.

Halldór starfaði sem blaðamaður við Tímann á árunum 1945-1952 en bjó þó áfram á Kirkjubóli.

Á árunum 1938-1945 var Halldór formaður Félags ungra framsóknarmanna í Vestur-Ísafjarðarsýslu og sat hann í miðstjórn Framsóknarflokksins frá árinu 1956.

Halldór átti sæti í stjórnarskrárnefnd 1945-1951 og í úthlutunarnefnd listamannalauna árið 1961. Hann gerðist yfirskoðunarmaður ríkisreikninga árið 1971. Hann var skipaður í Hrafnseyrarnefnd árið 1973. 

Halldór var varaþingmaður Framsóknarflokksins á Vestfjörðum og tók nokkrum sinnum sæti á Alþingi á árunum 1964-1974.

Halldór var ötull talsmaður gegn áfengi og öðrum vímuefnum. Hann var félagi í Góðtemplarareglunni og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum á hennar vegum.

Árið 1973 settist Halldór að í Reykjavík ásamt konu sinni, Rebekku Eiríksdóttur. Þau hjónin ólu upp þrjú fósturbörn, Ósk Elínu Jóhannesdóttur, Sigríði Eyrúnu Guðjónsdóttur og Sævar Björn Gunnarsson.

Halldór lést 26. ágúst árið 2000 og Rebekka lést 28. janúar 1995.

 

Skráð af Menningar-Bakki.