Pjakkur gerir mikinn mannamun

Erna Gísla­dótt­ir og for­ystusauður­inn Pjakk­ur skilja hvort annað, til þess þarf ekki manna­mál. Erna held­ur um 20 kind­ur sér til ánægju á Eyr­ar­bakka þar sem hún er fædd og upp­al­in.

Ég man ekki eft­ir mér öðru­vísi en að kind­ur væru hluti af líf­inu á bernsku­ár­um mín­um hér á Eyr­ar­bakka. Pabbi var alltaf með lít­inn kinda­hóp, fyrst var hann með kinda­kofa í þorp­inu en flutti hann svo hingað upp eft­ir árið 1982. Ég tók við kind­un­um hans þegar hann féll frá árið 1995. Það kviknaði í kinda­kof­an­um okk­ar fyr­ir fjór­um árum og þá byggðum við nýtt stæðilegt fjár­hús á sama grunni og köll­um það alltaf kof­ann,“ seg­ir Erna Gísla­dótt­ir þar sem hún stend­ur um­kringd kind­un­um sín­um í grængres­inu við Há­eyr­ar­veg rétt utan við Eyr­ar­bakka. Erna á um 20 full­orðnar kind­ur sem hún held­ur sér til gam­ans og sautján báru lömb­um í vor.

„Ég á ekki all­ar þess­ar kind­ur sem eru hér í stykkj­un­um, vina­fólk okk­ar, Gummi og María, eiga hluta af þessu fé. Það er gott að vera í þessu með öðru fólki, við skipt­umst á að gá að þeim og erum þá nógu mörg til að smala þeim,“ seg­ir Erna sem er eig­andi beiti­lands­ins sem eru þrjú samliggj­andi stykki, Ak­ur­eyri, Akra­nes og Ak­ur­ey.

„Við slepp­um þeim svo yfir sum­arið vest­ur í mýri hér upp með ánni, þar sem fuglafriðlandið er, þar ganga all­ar kind­ur Eyr­bekk­inga sam­an yfir sum­arið. Stór hluti þeirra sem búa í þorp­inu er með kind­ur, það eru mörg hundruð kind­ur á vetr­ar­fóðrum hér. Á haust­in er svo öllu fé Eyr­bekk­inga réttað í Skúmstaðarétt, þá er líf og fjör.“

Ég get klappað þeim öll­um

Fjár­stofn Ernu sam­an­stend­ur af 17 full­orðnum kind­um, en auk þess á hún tvær vet­urgaml­ar gimbr­ar, tvo sauði og einn unda­neld­is­hrút. Og auðvitað öll lömb­in sem komu í heim­inn í vor. „Frjó­sem­in var bara fín, en ég fékk ekki eins mörg mislit lömb og ég hefði viljað, aðeins þrjár grá­ar gimbr­ar og einn svart­an hrút. Öll hin lömb­in eru hvít,“ seg­ir Erna og bæt­ir við að hún hafi farið fyr­ir nokkr­um árum vest­ur að Drangs­nesi og keypt hrút til unda­neld­is. „Til að fá nýtt blóð í stofn­inn hjá mér, þetta má ekki verða of skylt. Nýja féð mitt að vest­an hef­ur góða bygg­ingu, er með fyllt læri og lang­an hrygg, þetta er gott kjöt­fé. Við leggj­um auðvitað upp úr því þó þetta sé fyrst og fremst frí­stunda- og dek­ur­bú­skap­ur hjá okk­ur.“

Það má glögg­lega sjá að all­ar kind­urn­ar henn­ar Ernu eru ein­stak­lega gæf­ar, þær koma hlaup­andi til henn­ar þegar hún kall­ar á þær þar sem hún kem­ur að hólf­inu með mélköggla í föt­um til að gefa í renn­ur sem þar eru.

„Ég get klappað þeim öll­um. Ég fékk tvær nýj­ar kind­ur í haust frá manni hér í þorp­inu sem voru ljónstygg­ar, þær ruku upp um alla veggi í hvert sinn sem ég kom inn í kofa. En mér hef­ur tek­ist að spekja þær nokkuð, þær eru að ró­ast, þurftu bara tíma til að sam­lag­ast.“

Hrafn­inn kroppaði svöðusár í nár­ann á kind­inni Hröfnu

Hún leyn­ir sér ekki vænt­umþykj­an í rödd Ernu þegar hún spjall­ar við kind­urn­ar sín­ar í blíðum tón. Þetta eru vin­ir henn­ar og hún kall­ar ærn­ar „stelp­ur“.

„Þetta er hún Hrafna mín, hún er mik­il upp­á­haldskind hjá mér, hún er svo sér­stök og góð,“ seg­ir Erna og klapp­ar koll­óttri kind um kjamm­ann sem kem­ur upp að hlið henn­ar.

„Hún fékk nafnið í fram­haldi af því að hún rétt slapp und­an hrafn­in­um. Þegar hún var lamb að hausti fór hrafn­inn í hana þar sem hún var af­velta og hann kroppaði stórt svöðusár í nár­ann á henni, al­veg inn að kjöti. Litlu mátti muna að hon­um tæk­ist að drepa hana, en okk­ur tókst að græða þetta á löng­um tíma og bjarga henni.“

For­ystusauður­inn Pjakk­ur er líka í miklu upp­á­haldi og ber með sér að hann er dek­ur­dýr. Á hon­um er þó nokk­ur þótta­svip­ur, hann er yfir hinar kind­urn­ar haf­inn og minn­ir með lík­ams­stöðu sinni og bygg­ingu meira á hind en kind. Hann er spak­ur og biður um klapp hjá Ernu, en sér­vit­ur skepna er hann sem kýs brauð fram yfir mélköggla. Og hann er ekki allra.

„Pjakk­ur er ekk­ert fyr­ir ókunn­uga, hann ger­ir mik­inn mannamun. Hann er æðis­leg­ur,“ seg­ir Erna með mik­illi aðdáun og festu. „Hann var ósköp lít­ill þegar Skúli Steins gaf mér hann fyr­ir þrem­ur árum sem lamb, en Skúli held­ur for­ystu­fé hér á Bakk­an­um. Pjakk­ur kann að leiða fjár­hóp­inn, eins og for­ystukinda er hátt­ur, það er gam­an að fylgj­ast með hon­um,“ seg­ir Erna og bæt­ir við að hún hafi ekki látið marka hann. „Hann vildi ekki held­ur láta setja merki í eyrað á sér, hann bað mig um að það yrði ekki gert. Og ég lét það eft­ir hon­um. En hann er brenni­merkt­ur á horn­un­um með mínu nafni,“ seg­ir Erna og ját­ar því að hún og Pjakk­ur séu í góðu and­legu sam­bandi, þau skilji hvort annað.

Gard­ín­ur og mál­verk í fjár­húsi bónd­ans Ernu

Ernu dug­ar ekki að eiga aðeins kind­ur, hún er mikið fyr­ir dýr og er með þrjá ketti á heim­il­inu og átti áður tík­ina Jasmin til ell­efu ára. Erna er líka með rúm­lega tutt­ugu hæn­ur, í rými sem er hluti af kinda­kof­an­um, sem stend­ur í hest­húsa­hverfi Eyr­bekk­inga. Hið mynd­ar­lega fjár­hús sem kall­ast kofi ber hand­bragði Ernu vitni, þar eru gard­ín­ur í glugg­um og mál­verk á veggj­um.

Við kíkj­um inn til hænsn­anna sem leyfa Ernu að halda á sér en svo beyg­ir hún sig niður og nær í agn­arsmá­an kan­ínu­unga.

„Þeir eru nokkr­ir, mamma þeirra flutti óum­beðið hingað inn til hænsn­anna með þá, en þess­ar kan­ín­ur eru villt­ar og mikið hér í hest­húsa­hverf­inu. Hæn­urn­ar eru frjáls­ar haug­hæn­ur úti við yfir dag­inn, en ég byrgi þær inni yfir nótt­ina,“ seg­ir Erna sem er greini­lega bónd­inn í fjöl­skyld­unni, en eig­inmaður­inn Gulli seg­ist vera aðstoðarmaður. „Ég er sótt­ur þegar þarf að gera eitt­hvað.“

Morgunblaðið laugardagurinn 16. júní 2018
 

Krist­ín Heiða Krist­ins­dótt­ir
khk@mbl.is



Skráð af Menningar-Staður

Hrafnseyri við Arnarfjörð. Ljósm.: Björn Ingi Bjarnason.

Forsetinn gestur á Hrafnseyrarhátíð

Þjóðhátíðardag­skrá­in á Hrafns­eyri verður flutt fram um einn dag, verður að þessu sinni hald­in í dag laug­ar­dag­inn 16. júní.

For­seti Íslands, Guðni Th. Jó­hann­es­son, verður heiðurs­gest­ur og flyt­ur hátíðarræðuna. Gert verður hlé á dag­skránni á meðan landslið Íslands leik­ur við Arg­entínu­menn á HM í Moskvu og munu for­set­inn og aðrir gest­ir fylgj­ast með á stór­um skjá.

Haldið hef­ur verið upp á þjóðhátíðardag­inn, 17. júní, á Hrafns­eyri, fæðing­arstað Jóns Sig­urðsson­ar, í mjög mörg ár. „Núna stend­ur sér­stak­lega á, mikið er um að vera vegna 100 ára af­mæl­is full­veld­is­ins. For­svars­menn Hrafns­eyr­ar vildu ekki láta sitt eft­ir liggja. Til þess að gera það með glæsi­leg­um hætti var ákveðið að færa hátíðardag­skrána til um einn dag, einkan­lega til að gera for­seta Íslands kleift að koma vest­ur,“ seg­ir Ein­ar K. Guðfinns­son, formaður af­mæl­is­nefnd­ar ald­araf­mæl­is sjálf­stæðis og full­veld­is Íslands, en hann verður kynn­ir á hátíðinni. Full­veld­is­nefnd­in veitti styrk til hátíðar­hald­anna. For­set­inn og fylgd­arlið hans fara vest­ur með varðskip­inu Þór.

Útskrift og frum­flutn­ing­ur

Dag­skrá­in hefst klukk­an 11 með hátíðarguðsþjón­ustu. Meðal annarra dag­skrárliða má nefna að kvart­ett­inn Sigga mun frum­flytja Blakta, tón­verk Hall­dórs Smára­son­ar tón­skálds frá Ísaf­irði, séra Geir Waage í Reyk­holti rifjar upp æskuminn­ing­ar frá Hrafns­eyri og hátíðleg at­höfn verður í til­efni út­skrift­ar vest­firskra há­skóla­nem­enda.

 

Forseti Íslands, herra Guðni Th. Jóhannesson, steig á skipsfjöl á varðskipinu Þór síðdegis í gær ásamt fylgdarliði. Forseti heimsækir Hrafnseyri við Arnarfjörð í fyrsta sinn síðan ?hann tók við embætti en áætlað er að Þór verði kominn vestur ní í morgun. Skipherra á Þór er Halldór Benóný Nellett og með í för er Georg Kr. Lárusson, forstjóri Landhelgisgæslunnar (en hann er frá Holti í Önundarfirði). Þetta er í fyrsta sinn í rúm 30 ár sem forseti Íslands gistir um borð í varðskipi en það gerði frú Vigdís Finnbogadóttir síðast á níunda áratug síðustu aldar en hún var þá á leið til Hrafnseyrar. Ljósm.: Landhelgisgæslan.     . . . .

Skráð af Menningar-Staður

Emil Thoroddsen (1898 - 1944).

Merkir Íslendingar-  Emil Thoroddsen

Emil Thorodd­sen fædd­ist í Kefla­vík 16. júní 1898, son­ur Þórðar Thorodd­sen, lækn­is og alþm., og k.h., Önnu Guðjohnsen.

Systkini Em­ils voru Þor­vald­ur, for­stjóri, pí­anó­leik­ari og einn stofn­enda Tón­list­ar­fé­lags Reykja­vík­ur, og Krist­ín Katrín, móðir Þor­valds Stein­gríms­son­ar fiðluleik­ara. Bróðir Þórðar var Skúli, afi Skúla Hall­dórs­son­ar tón­skálds. Þórður var son­ur Jóns Thorodd­sen skálds, bróður Jó­hönnu, lang­ömmu tón­skáld­anna Sig­urðar Þórðar­son­ar og Jóns Leifs, og Bjarna Böðvars­son­ar hljóm­sveit­ar­stjóra, föður Ragga Bjarna. Anna var syst­ir Kristjönu, móður Jóns, kór­stjóra Fóst­bræðra; syst­ir Mörtu, ömmu Jór­unn­ar Viðar tón­skálds. Anna var dótt­ir Pét­urs Guðjohnsen, dómorg­an­ista og kór­stjóra sem oft er nefnd­ur tón­listarfaðir Reykja­vík­ur.

Emil lærði á pí­anó hjá móður sinni og Kristrúnu Bene­dikts­son, lauk stúd­ents­próf­um 1917, cand. phil.-prófi í lista­sögu við Kaup­manna­hafn­ar­há­skóla 1918, lærði mál­aralist hjá Ásgrími Jóns­syni og síðar í Kaup­manna­höfn en mynd­ir eft­ir hann voru þá sýnd­ar í Char­lotten­borg. Þá stundaði hann tón­list­ar­nám í Leipzig og Dres­den 1920-24. Eft­ir það dvaldi hann í Reykja­vík.

Emil varð brátt helsti pí­anó­leik­ari í Reykja­vík, aðalpí­anó­leik­ari Rík­is­út­varps­ins og menn­ing­ar­rit­dóm­ari Morg­un­blaðsins um langt ára­bil. Hann var af­burðamaður sem tón­skáld, pí­anó­leik­ari, list­mál­ari, leik­rita­höf­und­ur og gagn­rýn­andi. Tón­verk hans munu þó halda nafni hans á lofti sem eins fremsta tón­skálds þjóðar­inn­ar. Meðal tón­verka hans eru Alþing­is­hátíðar­kantata, 1930; Íslands Hrafn­istu­menn, 1939; Hver á sér fegra föður­land, frum­flutt á lýðsveld­is­hátíðinni á Þing­völl­um 1944 og lög­in í Pilti og stúlku.

Emil lést í Reykja­vík 7. júlí 1944.


Morgunblaðið 16. júní 2018.



Skráð af Menningar-Staður

17. júní 2018 á Eyrarbakka


 

Skráð af Menningar-Staður

 

Hilmar Andrésson (1937 - 2018).

Hilmar Andrésson - Fæddur 1. sept. 1937

- Dáinn 29. maí 2018 - Minning

Hilm­ar Andrés­son fædd­ist á Eyr­ar­bakka 1. sept­em­ber 1937. Hann lést á Dval­ar­heim­il­inu Sól­völl­um á Eyr­ar­bakka 29. maí 2018.

For­eldr­ar Hilm­ars voru Andrés Jóns­son f. 18. októ­ber 1896, d. 21. nóv­em­ber 1978 og Úlf­hild­ur Sig­ur­björg Hann­es­dótt­ir f. 3. des­em­ber 1897, d. 4. mars 1982. Al­bróðir Hilm­ars er Kristján f. 25. ág­úst 1935.

Systkini Hilm­ars sam­feðra voru Jón Pét­ur f. 10. októ­ber 1920, d. 15. júní 2007, Sig­mund­ur f. 20. ág­úst 1922, d. 16. nóv­em­ber 2016 og Þuríður f. 8. mars 1924, d. 6. ág­úst 2002. Systkini Hilm­ars sam­mæðra voru Ingi Líf­gjarn f. 31. októ­ber 1920, d. 21. janú­ar 1975, Hrafn­hild­ur f. 22. sept­em­ber 1922, d. 3. janú­ar 1938, Þor­gerður Hanna f. 21. apríl 1926, d. 12. ág­úst 1985 og Sig­urður Bjarni f. 9. maí 1930, d. 13. apríl 2002.

Hilm­ar kvænt­ist 26. des­em­ber 1965 Ragn­heiði Björns­dótt­ur frá Vötn­um í Ölfusi f. 25. júní 1933, d. 2. mars 2004.

Börn þeirra eru:
(1) Björn H. Hilm­ars­son f. 26. júlí 1965, maki hans er R. Brynja Sverr­is­dótt­ir, börn þeirra eru Hilm­ar Freyr, Sverr­ir Leó, og Hann­es Breki.

(2) Úlf­hild­ur J. Hilm­ars­dótt­ir f. 2. mars 1967, maki henn­ar er Ásgeir V. Ásgeirs­son, börn henn­ar eru Andrea og Eyþór.

(3) Kol­brún Hilm­ars­dótt­ir f. 1. apríl 1968, börn henn­ar eru Guðrún Heiða, Ragn­heiður Sif, Gísli, Andrea Kar­en og Kol­brún María.

Fyr­ir átti Ragn­heiður börn­in Guðnýju Sól­veigu f. 27. mars 1952, d. 6. apríl 2007 og Gísla Heiðberg f. 2. mars 1958. Hilm­ar var lengi til sjós og var með út­gerð um tíma. Hann vann einnig við ýmis störf í landi.

Hilm­ar Andrés­son verður jarðsung­inn frá Eyr­ar­bakka­kirkju í dag, 15. júní 2018, klukk­an 13.


_________________________________________________________________________


Minningarorð Sverris Leós Björnssonar


Ég átti því láni að fagna að al­ast upp með ömmu og afa í sama húsi, engu smá húsi Smiðshús­um. Afi var harðdug­leg­ur maður sem elskaði fólkið sitt, dýr­in sín og staðinn sinn, Eyr­ar­bakka. Nú lang­ar mig að kveðja afa, sem átti sér­stak­an stað í hjarta mínu og hafði trú­lega meiri áhrif á mig en flest­ir aðrir.

Elsku afi, sam­band okk­ar var ein­stakt, og vor­um við alla tíð gríðarleg­ir vin­ir. Vin­skap­ur okk­ar og tryggð hvors við ann­an lýs­ir sér mjög þegar ég sagði þér frá prakk­arastrik­um mín­um sem barn og ung­ling­ur og aldrei sagðir þú for­eldr­um mín­um, en vissu­lega skammaðir mig. Það átti ekki við þig, afi minn, að gera óþarfa vesen úr hlut­un­um. Bíl­ferðirn­ar okk­ar voru ófá­ar. Alltaf varstu boðinn og bú­inn að snú­ast í kring­um í mig, skutla mér hingað og þangað meðan heils­an leyfði.

Ég vona að ég hafi staðið mig þokka­lega þegar það snér­ist við. Mér þótti ofsa­lega vænt um hvað það var alltaf stutt í húm­or­inn hjá þér, t.d. gamla hreppar­íg­inn, al­veg fram til þess síðasta þótt margt væri farið. Síðustu dag­ar og vik­ur hafa verið erfiðar að sjá þig vesl­ast upp og að lok­um fara. Söknuður­inn er mik­ill að vita ekki af þér í næsta húsi. Ég hlýja mér við minn­ing­arn­ar sem eru marg­ar. Nú loks hitt­ist þið amma.

Vil ég þakka afa ein­læga vináttu gegn­um árin og veit að hann fær góða heim­komu. Starfs­fólkið á Sól­völl­um á sér­staka þökk fyr­ir það hve hugsað var vel um hann síðustu ár. Finnst mér við hæfi að enda þetta á sömu nót­um og í minn­ing­ar­grein frá mér til ömmu Ragn­heiðar

Láttu nú ljósið þitt

loga við rúmið mitt.

Hafðu þar sess og sæti,

signaði Jesús mæti.

(Höf. ók.)

Takk fyr­ir allt, afi minn

Þinn,

Sverr­ir Leó Björns­son.


Morgunblaðið föstudagurinn 15. júní 2018


Skráð af Menningar-Staður

Den islandske pop-synth gruppen Kiriyama Family imponerer og er et flott bidrag til Bergenfest 2018 sin lineup. Foto: Tuva Åserud

Frábærir dómar Kiriyama Family

á Bergenfest
 

Med over 8000 besøkende var onsdagen på Bergenfest en veldig vellykket dag. Men det mange ikke fikk med seg opp i alt fokuset på Nick Cave & The Bad Seeds var den islandske gruppen Kiriyama Family. Over på Magic Mirrors-scenen stelte det islandske bandet til med svært smaklig musikk og undertegnede er glad han tok turen.

Et friskt pust

Bergenfest 2018 har så langt vært preget av flere ikoniske grupper og de fleste festivalgåere både tirsdagen og onsdagen har vært i voksen alder. Kiriyama Family er et frisk pust i det ellers rockbaserte lydbilde vi har opplevd så langt på Bergenfest, noe det yngre publikummet er veldig fornøyd med. Kiriyama Family levere fengende musikk, og både stemningen og temperaturen stiger inne på Magic Mirrors. – We’re gonna do a cheerful one, so if you wanna dance, you dance! sier frontfigur og vokalist, Karl Bjarnarson, i det bandet begir seg ut på sangen Weekends. Publikum danser med og assosiasjoner til band som Fleetwood Mac, Roxy Music og Tame Impala vekkes.

Lydbildet til Kiriyama Family kan til tider være vanskelig å gripe fatt i, noe som både er fascinerende og interessant. Bandet, som holder til i Reykjavik, kaller selv musikken sin for synth-pop, men innflytelser fra sjangere som neo-soul, jazzfusion og indie er også å høre. Bjarnarson spør om det er noen som hadde hørt om Kiriyama Family før nå, noe publikum kjapt svarer nei på og ler. Svaret fra tilskuerne kommer ikke som noe sjokk på bandet og de virker faktisk veldig fornøyde med å få spille musikken sin foran et publikum helt uten forventninger.

Imponerer musikalsk

Bjarnarson forteller at dette er deres første gang i Bergen og at de setter enormt pris på at så mange har kommet for å se de spille. Publikum smiler og applauderer i det bandet begir seg ut på sangen Innocence som med en fengende bass- og gitarriff skaper bevegelse i publikum. Alle bandmedlemmene er ikke bare sjarmerende på scenen, men også dyktige musikere. Ved nesten hver sang bytter alle medlemmene, med unntak av trommisen, instrumenter og dette med ingen særlig vanskelighet. Konsertens høydepunkt kommer da vi får et fantastisk cover av Nothing Compares 2 U. Bandets andre vokalist; Hulda Kristín Kolbrúnardóttir, leverer en nydelig vokalprestasjon og igjen viser Kiriyama Family sin dyktighet. Den lille hedringen til Prince faller i god smak og publikum gir seg ikke med applausen. Bjarnarson har ikke annet valg enn å måtte stoppe publikums jubel for å rekke siste låt.

Det å slå gjennom som artist i 2018 er ingen lett sak. Det å klare å finne sitt unike lydbilde og utvikle sin egen sound kan ta flere år for mange artister. Kiriyama Family er på god vei til å utvikle noe veldig spennende og vi gleder oss til å følge med på hva de har by på fremover.

Kiriyama Family – Bergenfest 2018: 8/10

, Kiriyama Family sjarmerte både med musikk og humor. Foto: Tuva Åserud .

Skráð af Menningar-Staður

Kiriyama Family

spíla á Bergenfest í Noregi

12. - 16. júní 2018

Kiriyama Family verða á sviði Bergenfest í kvöld 13. júní 2018 kl. 21:15

Skráð af Menningar-Staður

17. júní 2018 - Hátíðarhöld á Eyrarbakka

Dagskráin verður að Stað og hefst kl. 14:30.


DAGSKRÁ

1.  Ávarp fjallkonunnar.
2.  Hátíðarræða: Kristín Eiríksdóttir, formaður Kvenfélags Eyrarbakka.
3.  Barnakór Barnaskólans á Eyrarbakka og Stokkseyri tekur nokkur lög.
4.  Leikskólabörn syngja.
5.  Sirkus Íslands stígur á stokk.
6.  Verðlaun afhent fyrir Hópshlaupið.


Kaffiveitingar og hressing fyrir börnin.
 

Kvenfélag Eyrarbakka
 

Hátíðarhöldin eru styrkt af Sveitarfélaginu Árborg.




Skráð af Menningar-Staður

Vorferð FEB á Selfossi

Miðvikudaginn 20. júní 2018



Skráð af Menningar-Staður.

10. júní 1856

fæðingardagur Hans Ellefsen (1856-1918)

Hans Ellefsen, født i Stokke - Vestfold, norsk hvalfangstreder. Drev først hvalfangst på Øst-Finnmark.

 

Flyttet 1889 til Island. Inntil 1901 hadde han stasjon på Solbakka i Önundarfjörður på den vestlige del av Island, de første årene sammen med broren Andreas Ellefsen (1848–1927). 

Hans stasjon på Asknes i Mjóifjörður, 1901–11, ble kalt verdens største, med mer enn 400 mann. 

Hans villa på Solbakka ble etter hans død flyttet til Reykjavík som statsminister- og representasjonsbolig.

STORE NORSKE LEKSIKON

 

Hvalveiðistöðin á Sólbakka í Önundarfirði á mynd í Félagsbæ á Flateyri.   Ráðherrabústaðurinn við Tjarnargötu 32 í Reykjavík sem áður stóð á Sólbakka í Önundarfirði.   Skráð af Menningar-Staður