Þorrablótið á Stokkseyri 2018

 

 

Friðardagur á Eyrarbakka 17. feb. 2018
 

 

 

   Dagur leikskólans er 6. febrúar 2018

 

        Leikskólinn Brimver á Eyrarbakka.


Skráð af Menningar-Staður.

 

 

Alþýðuhúsið á Eyrarbakka

 

Mánudaginn 5. febrúar 2018
 

Vinir alþýðunnar

 

 

. . . . . Skráð af Menningar-Staður

 

 

Notts County á strandstað á Snæfjallaströnd eftir að veðrinu slotaði.

Ísingin á togaranum leynir sér ekki.

 

HÁLF ÖLD FRÁ SJÓSLYSUNUM MIKLU

 

Hálf öld er frá fárviðrinu sem gekk yfir Vestfirði dagana 4. og 5. febrúar 1968 með þeim afleiðingum að 26 sjómenn af þremur skipum fórust í Ísafjarðardjúpi. Sex bolvískir sjómenn fórust með Heiðrúnu II. Breski togarinn Ross Cleveland fórst rétt við mynni Skutulfjarðar og með honum 19 menn, en einn bjargaðist eftir að hafa rekið á björgunarbát alla leið inn í Seyðisfjörð. Breski togarinn Notts County strandaði við Sandeyri á Snæfjallaströnd og tókst skipverjum á varðskipinu Óðni að bjarga 19 skipverjum af strandstað, en einn skipverji hafði drukknað við skipshlið áður en Óðinn kom á vettvang.

 

Heiðrún II lá við Brjótinn í Bolungarvík þegar óveðrið færðist allt í aukana. Sunnudaginn 4. febrúar var báturinn að slitna frá og stukku þá sex menn um borð í Heiðrúnu og hugðust sigla bátnum til Ísafjarðar í var. Ferðin gekk vel til móts við Hnífsdal, en bilana hafði gætt í radar, dýptarmælum og talstöð. Fyrir utan Hnífsdal varð radarinn óvirkur og komst ekki í lag eftir það. Var skipinu því siglt í var undir Snæfjallaströnd. Ofsaveður var þá þegar komið á, sem enn átti eftir að versna. Skömmu eftir miðnætti aðfaranótt mánudagsins 5. febrúar heyrðist síðast til skipsins, og fullvíst má telja að Heiðrún II hafi farist um það leyti, um 2,7 sjómílur undan Vébjarnarnúpi.

 

Í gær var sjóslyssins minnst með athöfn í Félagsheimilinu í Bolungarvík. Með Heiðrúnu fórust: Rögnvaldur Sigurjónsson, 52 ára vélstjóri sem var skipstjóri í þessari ferð, og tveir synir hans, Ragnar, 18 ára, og Sigurjón, 17 ára, sem báðir voru hásetar, Páll Ísleifur Vilhjálmsson, 31 árs vélstjóri á vs. Guðmundi Péturs, Kjartan Halldór Kjartansson, 23 ára háseti á vb. Einari, og Sigurður Sigurðsson háseti, 17 ára.

 

Þegar 40 ár voru frá sjóslysunum birtist í BB viðtal við Hávarð Olgeirsson skipstjóra á Hugrúnu ÍS frá Bolungarvík. Hávarður, sem lést árið 2010, þurfti að forða skipi sínu til Ísafjarðar þar sem það var að slitna frá Brjótnum í Bolungarvík. Viðtalið, sem fer hér á eftir, gefur glögga mynd af veðurofsanum og þeirri gífurlegri ísingu sem grandaði skipunum sem fórust í Djúpinu þennan örlagaríka dag:

 

Hávarður Olgeirsson skipstjóri á Hugrúnu ÍS frá Bolungarvík lenti í honum kröppum þegar óveðrið mikla gekk yfir Vestfirði. Hann var fús til að rifja þessa sjóferð upp þegar innt var eftir því en hann liggur við akkeri á Sjúkraskýlinu í Bolungarvík eins og hann orðar það sjálfur. Hann man ekki eftir öðru eins veðri og segir að engan hefði grunað að það gæti verið vandamál að sigla á 200 tonna bát frá Bolungarvík til Ísafjarðar þó veður væri slæmt. Annað átti eftir að koma á daginn.

 

Hávarður svaf á sínu græna eyra þegar hringt var í hann og honum sagt að bátarnir væru að slitna frá Brjótnum. Hann hringdi umsvifalaust í Bjarna Benediktsson, sem þá var átján ára gamall og annar vélstjóri á Hugrúnu. Sá háttur var hafður á, að þeir fóru einungis tveir á bátnum þegar farið var til Ísafjarðar.  „Það var gert til að létta á mannskapnum, því yfirleitt vorum við að fara í leiðinlegum veðrum og erfitt að komast til baka. Svo er þetta ekki nema klukkutíma ferð inn á Ísafjörð að öllu eðlilegu.”

 

Veðrið var svo dýrvitlaust að Hávarður átti í stökustu vandræðum með að komast niður að bryggju, varla var stætt fyrir roki og allt að fyllast af snjó. Einhverjir bátar urðu eftir við Brjótinn og að sögn Hávarðar þurftu skipverjar að berjast í tvo sólarhringa við að halda bátunum við Brjótinn. 

 

Hefði ekki viljað vera úti á Hala 

 

„Þegar ég loksins kemst niður að Brjót, þá er báturinn að slitna frá og ég sæti lagi og komst frá. Það gekk svoleiðis yfir bátinn og inni á víkinni var stórsjór. Ég hefði ekki viljað vera úti á Hala í þessu veðri! Ég hafði alltaf haldið að maður gæti ekki lent í neinum vanda með komast inn á Ísafjörð á 200 tonna bát. 

Báturinn var íslaus þegar hann lá í höfninni en við að hjakkast fram víkina hlóðst ísinn á bátinn undir eins, það bara hrúgaðist á hann og radarinn var strax dottinn út og dýptarmælirinn sýndi mér ekki neitt. Ég veit ekki af hverju dýptarmælirinn virkaði ekki en það er örugglega samspil þess að við vorum alltaf á hliðinni og svo hefur hafrótið truflað hann. Ég vissi ekki dýpið og vissi ekki hvar ég var.“

 

Glittir í Hnífsdal

 

„Ég gerði mér mjög fljótt grein fyrir því að ef ég ekki hitti inn á Skutulsfjörðinn, þá værum við í verulegum vandræðum. Og án radars og dýptarmælis var það enginn hægðarleikur. Ég sendi strákinn upp á brú að skafa af radarnum og hann fór nokkrum sinnum upp að skafa og það tókst nógu vel í annað skiptið, þannig að ég sá glitta í Hnífsdal í radarnum og það hjálpaði mér mjög mikið. 

 

Báturinn var farinn að velta langt og orðinn þungur á bárunni enda var kominn rosalegur klaki á hann. Ég hefði ekki trúað því að svo mikil ísing gæti hlaðist á bátinn á ekki lengri tíma. Við hefðum ekkert haft í það að halda sjó og reyna að berja ís einungis tveir á bátnum. Þeir gátu það ekki á Heiðrúnu og voru þeir sex um borð, eða á togaranum sem fórst við Arnarnes. Eina ástæðan fyrir því að við lifðum þetta af var að ég var svo heppinn að hitta inn á Skutulsfjörðinn og sjaldan hef ég orðið fegnari en þegar ég sá glitta í húsin á Norðurtanganum.“ 

Af: www.bb.is


Skráð af Menningar-Staður

 

.

 

   Listasmíði á Litla-Hrauni

           -Listasmíði á Litla-Hrauni -:

          mest lesið á fréttavefnum www.sunnlenska.is þessa helgina ! 

 

Skráð af Menningar-Staður

 

Valdimar Kristinsson (1904 - 2003).

 

Merkir Íslendingar - Valdimar Kristinsson

 

Valdi­mar Krist­ins­son fædd­ist á Núpi í Dýraf­irði 4. janúar 1904. For­eldr­ar hans voru Krist­inn Guðlaugs­son, bóndi og odd­viti á Núpi, og k.h., Rakel Jón­as­dótt­ir hús­freyja.

Eig­in­kona Valdi­mars var Áslaug Sól­björt Jens­dótt­ir sem lést 2015.

Börn þeirra: Ásta, Gunn­hild­ur, Rakel, Hólm­fríður, Krist­inn, Jens­ína, Ólöf Guðný, Sig­ríður Jón­ína og Vikt­oría.

 

Valdi­mar ólst upp á Núpi og lauk námi frá Héraðsskól­an­um þar 1923. Hann var við íþróttanám 1928-29 og fór í glímu- og íþrótta­ferð til Þýska­lands með glímu­fé­lag­inu Ármanni 1929. Hann lauk fiski­manns­prófi og skip­stjóra­rétt­ind­um frá Stýri­manna­skól­an­um í Reykja­vík 1934.

 

Valdi­mar hóf sjó­mennsku á ára­bát­um níu ára, frá ver­stöðinni á Fjalla­skaga við Dýra­fjörð, var síðan á segl­skip­um, mótor­skip­um og tog­ur­um. Hann varð skip­stjóri á opn­um vél­báti 1927, skip­stjóri á stærri vél­skip­um 1934-46, sigldi til Eng­lands í síðari heims­styrj­öld­inni, var bóndi á Núpi frá 1938 og stundaði bú­skap sam­hliða sjó­mennsku í sam­býli við bróður sinn, Hauk. Hann kom í land 1947 eft­ir far­sæl­an fer­il og sneri sér al­farið að bú­skapn­um á Núpi.

 

Valdi­mar sat í hrepps­nefnd Mýra­hrepps 1946-70, var odd­viti í 12 ár, var einn af stofn­end­um Slysa­varna­fé­lags Mýra­hrepps og formaður þess frá upp­hafi 1948-75, formaður skóla­nefnd­ar Mýra­hrepps 1958-70, í stjórn Ung­menna­fé­lags- og Búnaðarfé­lags Mýra­hrepps um ára­bil, stofnaði ásamt fleiri út­gerðarfé­lagið Sæhrímni hf. 1939 og var formaður þess frá upp­hafi. Hann var skip­stjóri á sam­nefndu skipi fé­lags­ins í þrjú ár.

 

Valdi­mar sat í stjórn Kaup­fé­lags Dýrfirðinga 1962-78, þar af stjórn­ar­formaður í rúm­an ára­tug, var einn af stofn­end­um út­gerðarfé­lags­ins Fáfn­is á Þing­eyri og formaður frá upp­hafi 1967-81. Hann var heiðurs­fé­lagi Ung­menna­fé­lags Mýra­hrepps og Kaup­fé­lags Dýrfirðinga.

Valdi­mar lést 1. september 2003.


Morgunblaðið.

 

Núpur í Dýrafirði.   Núpur í Dýrafirði.   Núpur í Dýrafirði.

Skráð af Menningar-Staður

 

 

   Hallgrímskirkjukross

                                           Ljósm.: Víðir Björnsson.



Skráð af Menningar-Staður

 

Anna Greta Ólafsdóttir.

 

Anna Greta ráðin á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða

 

Anna Greta Ólafsdóttir, fyrrverandi skólastjóri Flóaskóla, hefur verið ráðin sem mannauðsstjóri hjá Heilbrigðisstofnun Vestfjarða til næstu fimm ára og hóf hún störf í gær.

 

Anna Greta sem er 35 ára að aldri, er menntaður íþróttafræðingur í grunninn með meistarapróf í menningarstjórnun.

 

Undanfarin fimm ár hefur hún starfað sem skólastjóri, fyrst við Reykhólaskóla og svo við Flóaskóla, þar til henni var sagt upp störfum þar í apríl í fyrra.

 

Bæjarins besta greinir frá þessu



Skráð af Menningar-Staður