ERTU MEÐ FRÁBÆRA HUGMYND?

OPNAÐ HEFUR VERIÐ FYRIR

UMSÓKNIR Í UPPBYGGINGARSJÓÐ

Opnað hefur verið fyrir umsóknir í fyrri úthlutun Uppbyggingarsjóðs Suðurlands árið 2020. Sjóðurinn hefur það hlutverk að veita verkefnastyrki á sviði nýsköpunar og menningar á Suðurlandi.

Styrkveitingar skiptast í tvo flokka, annars vegar atvinnu og nýsköpun og hins vegar menningu. Í flokki atvinnu og nýsköpunar eru það atvinnuskapandi og/eða framleiðniaukandi verkefni sem eiga kost á stuðningi ásamt nýsköpunarverkefnum sem efla fjölbreytileyka atvinnulífs. Í flokki menningar er markmiðið að verkefni efli menningarstarfsemi og listsköpun á Suðurlandi.

Uppbyggingarsjóður Suðurlands byggir á Sóknaráætlun Suðurlands 2020-2024 sem tók gildi um síðustu áramót. Umsækjendum er því bent á að kynna sér markmið og nýjar áherslur sjóðsins sem má finna hér. Mikilvægt er að kynna sér þetta ásamt úthlutunarreglum og matsþáttum sjóðsins.

Allar umsóknir þurfa að berast rafrænt. Umsækjandi þarf að skrá sig inn á umsóknarformið með íslykli eða með rafrænum skilríkjum. Ef sótt er um í nafni lögaðila s.s. fyrirtækis, stofnunnar eða félagasamtaka þarf viðkomandi lögaðili að skrá sig inn með íslykli eða rafrænum skilríkjum þess lögaðila en ekki einkaaðgangi verkefnastjóra. Ef umsóknin uppfyllir ekki þessi skilyrði, má búast við að hún verði ekki tekin til yfirferðar. Bendum við á að allir lögaðilar geta með einföldum hætti sótt um íslykil og rafræn skilríki.

Umsækjendur eru hvattir til að hafa samband við ráðgjafa á vegum SASS og fá aðstoð og leiðbeiningar við gerð umsókna. Hægt er að fá upplýsingar um ráðgjöfina á vefsíðu SASS, einnig má hafa samband í síma 480 8200 eða með því að senda fyrirspurn á netfangið styrkir@sudurland.is.

Umsóknir skulu berast fyrir kl. 16.00 þann 3.mars 2020

Skráð af Menningar-Bakki

Hallgrímur Sveinsson.

And­lát: Hall­grím­ur Sveins­son

Hall­grím­ur Sveins­son, bóka­út­gef­andi og fv. skóla­stjóri á Þing­eyri og staðar­hald­ari á Hrafns­eyri, varð bráðkvadd­ur á heim­ili sínu sunnu­dag­inn 16. fe­brú­ar 2020. Hann var á átt­ug­asta ald­ursári.

Hall­grím­ur var fædd­ur í Reykja­vík 28. júní 1940. For­eldr­ar hans voru Sveinn Jóns­son húsa­smiður og Hanna Krist­ín Guðlaugs­dótt­ir hús­freyja.

Hall­grím­ur lauk kenn­ara­prófi vorið 1961 og kenndi fyrst við heima­vist­ar­skól­ann á Jaðri við Reykja­vík og var síðan for­stöðumaður vistheim­il­is­ins í Breiðuvík í tvö ár. Hann var kenn­ari í Auðkúlu­hreppi og síðan í barna- og ung­linga­skól­an­um á Þing­eyri og skóla­stjóri þar um ára­bil. Þau hjón­in voru bænd­ur og staðar­hald­ar­ar á Hrafns­eyri við Arn­ar­fjörð, fæðing­arstað Jóns Sig­urðsson­ar for­seta, í rúm 40 ár og sáu um vörslu og um­hirðu staðar­ins fyr­ir hönd Hrafns­eyr­ar­nefnd­ar.

Hall­grím­ur gaf út fjölda bóka í nafni Vest­firska for­lags­ins, ekki síst með sög­um og fróðleik af Vest­fjörðum. Hans eig­in höf­und­ar­verk voru þar á meðal. Bóka­titl­arn­ir voru orðnir a.m.k. 300 á rúm­um 25 árum. Vann Hall­grím­ur að þessu verk­efni og áhuga­máli til dán­ar­dags. Hann ritaði einnig grein­ar í blöð, m.a. Morg­un­blaðið, og á Þing­eyr­ar­vef­inn, síðustu árin gjarn­an í sam­vinnu við fé­laga sína í „Þing­eyr­araka­demí­unni.“

Hall­grím­ur kenndi hand­knatt­leik í Reykja­vík og var virk­ur í fé­lags­mál­um fyr­ir vest­an. Sat meðal ann­ars í hrepps­nefnd Auðkúlu­hrepps og var odd­viti, hrepp­stjóri og sýslu­nefnd­armaður, sat í stjórn Kaup­fé­lags Dýrfirðinga og sókn­ar­nefnd.

Eft­ir­lif­andi eig­in­kona Hall­gríms er Guðrún Steinþórs­dótt­ir frá Brekku í Dýraf­irði. Hún var með sauðfjár­bú­skap á Brekku í mörg ár og titlaði Hall­grím­ur sig þá „létta­dreng“ á Brekku.


 

Hallgrímur Sveinsson.



Skráð af Menningar-Bakki.

Þeir sem sjá sér fært að að­stoð­a Hlöð­ver og fjöl­skyld­u geta lagt inn á reikn­ing: 0123-15-100291 og kenn­i­tal­a: 131273-5419.

Þungt haldinn eftir fall:

„Mundi ekki að hann væri giftur og ætti börn“

Hlöð­ver Þor­steins­son fékk blóð­tapp­a í vinstr­a heil­a­hvel á síð­ast­a ári og fram und­an var erf­ið­ur bati. Gyða, systir Hlöðvers, seg­ir það kraft­a­verk­i lík­ast hvers­u fljótt hann náði sér en þá dund­i ann­að á­fall yfir fjöl­skyld­un­a. Hlöð­ver datt niður úr stig­a beint ofan á klak­a og ligg­ur nú illa hald­inn á hjart­a- og lungn­a­deild.

Hlöð­ver Þor­steins­son var stadd­ur með fjöl­skyld­unn­i á heim­il­i sínu á Eyr­ar­bakk­a þann 30. mars á síð­ast­a ári. Eins og svo oft áður fór Hlöð­ver út í dúfn­a­kof­a sem er í eigu fjöl­skyld­unnar. Á meðan Hlöðver sinnt­i þar verk­efn­um tal­að­i hann í sím­ann á með­an.

Eftir að hafa lokið verkum sínum í dúfn­a­kof­an­um gekk Hlöð­ver aft­ur inn á heim­il­ið, lagð­i frá sér sím­ann og hrund­i í gólf­ið fyr­ir fram­an sjö ára gaml­a dótt­ur sína, Hekl­u Ósk.

Hekl­a Ósk áttaði sig strax á að eitt­hvað verulega alvarlegt amaði að föður sín­um. Hlöðver reynd­i að rísa á fætur og tjá sig en hann gat ekki mælt orð af vörum. Hekla litla hrópaði þá á móð­ur sína, Þóru Ósk Guð­jóns­dótt­ur, eig­in­kon­u Hlöð­vers, sem hringd­i á sjúkr­a­bíl.

„Hann var flutt­ur á ljós­un­um til Reykj­a­vík­ur og þá fáum við sím­tal­ið og ég fer strax í bæ­inn,“ seg­ir Gyða Stein­a Þor­steins­dótt­ir, syst­ir Hlöð­vers í við­tal­i við Frétt­a­blað­ið um upp­haf­ið að mikl­um erf­ið­leik­um sem fjöl­skyld­an hef­ur geng­ið í gegn­um und­an­far­ið ár.

Haldið sofandi í þrjá sólarhringa

Þóra, eig­in­kon­a Hlöð­vers, er með löm­un­ar­sjúk­dóm. Á hún erf­itt með að koma sér á mill­i stað­a. Hún þarf að nota göng­u­grind til að komast á milli staða og því var ljóst að verk­efn­i fjöl­skyld­unn­ar var í þann mund að verð­a nánast óyfirstíganlegt.

„Ég kom upp á bráð­a­mót­tök­u og þar lá hann mjög ó­ró­leg­ur og hrædd­ur. Hann gat ekk­ert tal­að og ekki hreyft hægr­i hlið­in­a. Þau sett­u hann á blóð­þynn­ing­u, svæfð­u hann og í alls­kon­ar mynd­a­tök­ur og rann­sókn­ir. Í kjöl­far­ið var hann svo send­ur upp á gjör­gæsl­u og var hald­ið sof­and­i í þrjá sól­ar­hring­a,“ seg­ir Gyða.

Í ljós kom stór blóð­tapp­i í vinstr­a heil­a­hvel­i sem hafð­i á­hrif á hægr­i hlið Hlöð­vers og mál­stöðv­ar hans.

„Þeg­ar hann rank­að­i við sér þá mund­i hann voð­a­leg­a lít­ið. Hann þekkt­i okk­ur nán­ust­u en mund­i ekki eft­ir því að hann væri gift­ur, ætti þrjú börn né hvar hann átti heim­a. Hann gat ekki sagt nein orð og gerð­i ekki grein­ar­mun á „já“ og „nei“ til dæm­is,“ seg­ir hún.

Lá meðvitundarlaus úti í tvær til þrjár klukkustundir

Gyða seg­ir fram­far­ir Hlöð­vers hafa ver­ið kraft­a­verk­i lík­astar en hann fékk full­an mátt í hægr­i fót­inn og gat fljót­leg­a hreyft hægr­i hönd­in­a.

„Hann gat samt ekki alveg stjórn­að henn­i og hef­ur ekki nein­a til­finn­ing­u í fingr­un­um enn þann dag í dag. Hann misst­i einn­ig allt rit­að mál og í ljós kom gat á mill­i hjart­a­gátt­a þar sem tapp­inn hef­ur lík­leg­a far­ið í gegn­um en það er ekki vit­að hvað­an hann kom,“ seg­ir Gyða.

Eftir viku dvöl á sjúkr­a­hús­i und­ir ströng­u eft­ir­lit­i fékk Hlöð­ver inn­lögn á Grens­ás þar sem hann var í stífri þjálf­un í nokkr­a mán­uð­i. Það­an út­skrif­að­ist hann í okt­ó­ber á síð­ast­a ári en hélt þó á­fram í tal­þjálf­un fram að ár­a­mót­um.

Í byrj­un þess­a árs gáfu leiðsl­urn­ar í húsi fjöl­skyld­unn­ar sig og fóru að leka. Fjöl­skyld­an neydd­ist því til þess að skipt­a um all­ar lagn­ir og gólf­efn­i. Hef­ur það tek­ið mik­ið á enda báð­ir for­eldr­arn­ir við slæm­a heils­u.

„Kom í ljós að hann var með brot­ið rif­bein, mar­ið lung­a, kúl­ur og risp­ur á höfð­i og mik­inn heil­a­hrist­ing“

Það var svo í byrj­un febr­ú­ar­mán­að­ar sem Hlöð­ver á­kvað að fara út og taka nið­ur jól­a­ser­í­un­a á húsi fjöl­skyld­unn­ar. Hann fór upp í stig­a sem lá við hús­ið en þeg­ar upp var kom­ið féll hann nið­ur á jörð­in­a, beint ofan á klak­a. Ekki er vit­að ná­kvæm­leg­a hvers­u leng­i Hlöð­ver lá með­vit­und­ar­laus utandyra en tal­ið er að það hafi ver­ið í um tvær til þrjár klukk­u­stund­ir. Þeg­ar kom­ið var að hon­um sat hann inni í for­stof­u heim­il­is­ins í kuld­a­gall­an­um, illa átt­að­ur, renn­and­i blaut­ur og hríð­skjálf­and­i.

„Það var hringt í sjúkr­a­bíl sem fór með hann inn í Reykj­a­vík og þeg­ar við kom­um til hans var hann mjög þreytt­ur, illa átt­að­ur, mik­ið verkj­að­ur og dorm­að­i. Hann var send­ur í alls­kon­ar sneið­mynd­a­tök­ur og röntg­en af höfð­i og á lík­am­a. Þá kom í ljós að hann var með brot­ið rif­bein, mar­ið lung­a, kúl­ur og risp­ur á höfð­i og mik­inn heil­a­hrist­ing. Þá komu einn­ig í ljós blett­a­blæð­ing­ar í heil­a sem ekki er hægt að segj­a til um hvort hafi kom­ið við fall­ið eða fyr­ir það. Hann var all­ur blár og mar­inn og var hon­um hald­ið á gjör­gæsl­unn­i í rúm­an sól­ar­hring en þá var hann flutt­ur á hjart­a- og lungn­a­deild þar sem hann verð­ur eitt­hvað á­fram. Bat­inn hef­ur ekki geng­ið nógu vel og er hann nú kom­inn með þvag­fær­a­sýk­ing­u og mik­inn hita. Nú í vik­unn­i koma sér­fræð­ing­ar af Grens­ás til þess að meta hann og taka á­kvörð­un um fram­hald­ið,“ seg­ir Gyða og við­ur­kenn­ir að þett­a hafi ver­ið gríð­ar­legt á­fall fyr­ir alla fjöl­skyld­un­a.

Börnin hafa staðið sig eins og hetjur

Fjöl­skyld­an tók sam­eig­in­leg­a á­kvörð­un um að opna fyr­ir frjáls fram­lög inn á reikn­ing Hlöð­vers í þeirr­i von um að þeir sem sjái sér fært geti að­stoð­að fjöl­skyld­un­a svo þau þurf­i ekki að hafa á­hyggj­ur af fjár­mun­um ofan á allt ann­að.

„Þett­a er alveg gríð­ar­legt áfall og all­ir eru boðn­ir og bún­ir til þess að að­stoð­a en mað­ur veit ekki alveg hvað mað­ur get­ur gert. Við tók­um því á­kvörð­un um að opna fyr­ir frjáls fram­lög en einn­ig hafa for­eldr­ar í Barn­a­skól­an­um á Eyr­ar­bakk­a og Stokks­eyr­i tek­ið sig sam­an og ætla að hald­a kök­u­bas­ar á laug­ar­dag­inn næst kom­and­i 15. febr­ú­ar. Þar sem fjöl­skyld­an býr á Eyr­ar­bakk­a er mik­ill ferð­a­kostn­að­ur fram und­an og hef­ur hann í raun­inn­i ver­ið mik­ill und­an­far­ið ár. Þau eiga þrjú ynd­is­leg börn sem eru átta ára, tíu ára og sau­tján ára á þess­u ári, þau hafa stað­ið sig eins og hetj­ur í þess­u öllu sam­an. Við erum virk­i­leg­a þakk­lát öll­um fyr­ir veitt­an stuðn­ing, knús og kveðj­ur sem við höf­um feng­ið og við vit­um að það eru fullt af engl­um sem fylgj­ast vel með okk­ur,“ seg­ir Gyða að lok­um.

Þeir sem sjá sér fært að að­stoð­a Hlöð­ver og fjöl­skyld­u geta lagt inn á reikn­ing:

0123-15-100291 og kenn­i­tal­a: 131273-5419.
 

Fréttablaðið.
 

Skráð af Menningar-Bakki.

 BIBarinn grúskar í myndasafninu

BIBarinn grúskar í myndasafnini sem telur í tugþúsundum.


Eyrarbakkafundur að Stað um skólamál þann 14. febrúar 2011. 


 

. . Skráð af Menningar-Bakki.

Torfi Halldórsson  (1823 - 1906).

Merkir Íslendingar - Torfi Halldórsson

Torfi Halldórsson sem oft er nefndur faðir Flateyrar fæddist í Arnarnesi við Dýrafjörð þann 14. febrúar 1823 og ólst þar upp. Foreldrar hans voru Halldór Torfason, bóndi í Arnarnesi, og k.h., Svanfríður Jónsdóttir húsfreyja. Torfi, afi Torfa var sonur Mála-Snæbjarnar.
 

Eiginkona Torfa var María Júlíana Össurardóttir úr Súgandafirði. Meðal barna þeirra voru Guðrún, húsfreyja í Hólmum, móðir Maríu Jóhannsdóttur, móður Einars Odds Kristjánssonar alþingismanns. Sonur Torfa og Maríu var Ásgeir, faðir Haraldar sem var forstjóri Rannsóknarstofnunar byggingariðnaðarins, Ragnars læknis og Önundar, fyrrv. forstjóra OLÍS, föður Ragnars, viðskiptafræðings og fyrrv. bankastjóra.
 

Torfi fór ungur til sjós og var orðinn skipstjóri á þilskipinu Boga og meðeigandi Magnúsar Einarssonar á Hvilft fyrir þrítugt. Hann sigldi til Danmerkur árið 1851 og nam skipstjórnarfræði í Flensborg. Vorið eftir sigldi hann heim á eigin skútu, Lovísu, og settist að á Ísafirði.
 

Ört vaxandi þilskipaútgerð upp úr miðri 19. öldinni, gat nú sótt mun dýpra en íslenskir sjómenn höfðu gert á opnum bátum um aldaraðir. Menntaðir skipstjórnarmenn urðu því bráðnauðsynlegir við þessar nýju aðstæður.

Að undirlagi annars ungs skipstjóra og athafnamanns, Ásgeirs Ásgeirssonar, og ýmissa þilskipaeigenda, var Torfi fenginn til að veita forstöðu sjómannaskóla haustið 1852. Skólinn var starfræktur á Ísafirði 1852-57 var fyrsti sjómannaskólinn á landinu og fyrsti starfsskóli landsins.
 

Torfi flutti til Flateyrar 1857, festi kaup á Flateyrareignum ári síðar, stundaði síðan útgerð, landbúskap og verslun á Flateyri um langt árabil, lengst af í samstarfi við Hjálmar Jónsson kaupmann. Eftir að Torfi flutti til Flateyrar tók hann til sín unga pilta á veturna og kenndi þeim skipstjórnarfræði.
 

Torfi Halldórsson lést 23. september 1906.



Skráð af Menningar-Bakki.

Frá Félagi eldri borgara á Eyrarbakka



Skráð af Menningar-Bakki

    Glæsilegur öldungur

á rúntinum á Eyrarbakka

Um þessar mundir er Byggðasafn Árnesinga að tæma Mundakotsskemmu á Eyrarbakka af munum sem hafa verið þar í marga áratugi.

Þar á meðal hefur verið þar Ford vörubíll, árgerð 1942, sem fyrrum var í eigu Ólafs heitins Guðjónssonar í Mundakoti. Í dag lagði Fordinn af stað í ferð í gegnum þorpið í nýja og stærri aðstöðu að Búðarstíg 22 þar sem hann verður varðveittur í komandi framtíð.

Að sögn Lýðs Pálssonar, safnstjóra, hittist þetta skemmtilega á því í dag er nákvæmlega ár síðan Héraðsnefnd Árnesinga samþykkti að kaupa Búðarstíg 22 (Alpan-húsið) fyrir Byggðasafn Árnesinga.

Sennilega hefur bíllinn ekki verið hreyfður í 56 ár en árið 1964 eignaðist Ólafur í Mundakoti nýjan vörubíl og lagði þessum innst í skemmuna. Það eru þeir Guðlaugur E. Jónsson og Emil Guðjónsson sem sjá um að flytja munina fyrir söfnin.
 

Af sunnlenska.is



Skráð af Menningar-Bakki.

BIBarinn grúskar í myndasafnini

BIBarinn grúskar í myndasafnini sem telur í tugþúsundum.


Myndin er tekin í Bókakaffinu á Selfossi í nóvember 2010.


Næst til vinstri er Kristján Runólfsson og næst til hægri er Hafliði Magnússon.

Þeir eru báðir látnir.






Skráð af Menningar-Bakki

BIBarinn grúskar í myndasafnini 

BIBarinn grúskar í myndasafnini sem telur í tugþúsundum.

Í Menningarverstöðinni Hólmaröst á Stokkseyri og árið er 2006.

Elfar Guðni Þórðarson og Siggeir Ingólfsson.



Skráð af Menningar-Bakki.

Sjá má myndbandið hér: https://vimeo.com/388520984?fbclid=IwAR2RRsdQefS7W8hln39DIWapGfSMVY7zMiHoplWMBXzkIaR0ewpF99DqVpk

Eins og að mála

í snjóinn með pensli

Víðir Björnsson á Eyrarbakka og Rúnar Pétur Hjörleifsson hafa gefið út snjóbrettamyndina Volcano Lines sem hefur verið tekið vel í snjóbrettaheiminum. Í henni fer íslensk náttúra með aðalhlutverkið ásamt snjóbrettatilþrifum Rúnars Péturs.

Síðastliðinn sunnudag, 2. febrúar 2020, kom út snjóbrettamyndin Vol­cano Lines en hún er samstarfsverkefni ljósmyndarans Víðis Björnssonar og snjóbrettakappans Rúnars Péturs Hjörleifssonar. Myndin hefur nú þegar vakið nokkra athygli innan snjóbrettaheimsins.

„Viðtökurnar við þessari mynd hafa farið fram úr öllum vonum og nú þegar er búið að fjalla um hana nánast úti um allan heim. Stærstu snjóbrettasíðurnar hafa verið að deila þessu og við gætum ekki verið glaðari með það,“ segir Víðir.

Líkaði stíllinn

Rúnar Pétur hafði samband við Víði í gegnum samskiptamiðilinn Insta­gram árið 2018.

„Ég var mikið að skjóta myndir af íslenskri náttúru og landslagi á þeim tíma. Rúnari líkaði stíllinn minn og hvernig mín sýn á náttúruna birtist á samskiptamiðlinum. Okkur langaði að reyna að blanda þessu tvennu saman, náttúrunni og snjóbrettaíþróttinni,“ segir Víðir.

Víðir hefur alltaf haft áhuga á ljósmyndun en pabbi hans er ljósmyndari.

„Ég er þakklátur fyrir að hafa fengið myndaugað frá honum. Það var samt ekki fyrr en árið 2014 sem ég virkilega sökkti mér í þetta. Fyrir það upplifði ég eins ég væri að eyða lífi mínu í starf sem ég hafði engan áhuga á, svo var maður bara í Play­station á kvöldin. Loks fékk ég nóg af því að vera á nokkurs konar sjálfstýringu, að gera eitthvað sem gaf mér enga gleði. Þannig að ég sagði upp vinnunni og skipti út Play­station-tölvunni fyrir myndavél. Í kjölfarið eyddi ég öllum mínum tíma í að mynda og áttaði mig fljótt á að þetta væri það sem ég vildi gera í lífinu,“ segir Víðir.

Var smá efins

Hann segir þá Rúnar eiga það sameiginlegt að vera ævintýragjarnir og miklir náttúruelskendur.

„Mig langaði að finna leið til að tengja þessa hluti saman í gegnum vinnu. Síðustu ár hef ég sogast mikið inn í heim jaðarsports á Íslandi og áttaði mig á því að þarna væri grundvöllur fyrir því að vera úti í íslenskri náttúru á meðan þú ert að vinna.“

Fyrstu tökurnar gengu svo vel að þeir ákváðu um leið að þeir myndu fara í frekara samstarf.

„Ég verð að viðurkenna að ég var smá efins með að hoppa í flugvél til Egilsstaða til þess að hitta einhvern snjóbrettastrák sem ég hafði aldrei hitt áður, en áður en ég vissi af var ég kominn upp í vélina. Þegar ég lendi þar kemur Rúnar og við förum beint í Neskaupstað í mat til mömmu hans. Eftir klukkutíma með Rúnari og fjölskyldu hans áttaði ég mig á hvað hann er yndisleg manneskja. Þarna var ég mættur heim til fjölskyldu hans og mér leið strax eins og ég væri partur af henni. Við mynduðum saman í nokkra daga og það gekk eins og í sögu. Þetta var hreinlega of gaman. Þegar við fórum að renna yfir efnið áttuðum við okkur á því hvað það var gott. Þetta var svo óendanlega mikið af flottu efni að við urðum að gera eitthvað úr þessu, slíkt efni hefur líka ekkert að gera í einhverri möppu í tölvunni þinni þar sem þú einn sérð það,“ segir Víðir.

Skírðu hitarann Júdas

Víðir segir Rúnar Pétur hafa komið með nafnið á myndinni.

„Hann á nafnið alveg skuldlaust. Volcano Lines hljómaði vel og nafnið er viðeigandi. Snjólínurnar niður fjöllin minntu oft á eldgos, það var eins og snjórinn væri að leka niður fjallið eins og brennandi hraun. Svo líta líka fjöllin mörg út eins og eldfjöll og ég er ekki frá því að eitthvað af þeim sé það. Hugmyndin á bak við myndina var að fanga fallega íslenska náttúru og landslag í bland við þennan gullfallega snjóbrettastíl sem Rúnar er með. Það er oft eins og Rúnar sé að mála í snjóinn með pensli á leiðinni niður.“

Víðir segir tökurnar hafa gengið vel þótt tæknin hafi stundum verið að stríða þeim.

„Bíllinn bilaði áður en við náðum að skjóta nokkurn skapaðan hlut. Það var mikið um hrakföll.

Hitarinn í húsbílnum hans Rúnars tók oft upp á því að bila, þess vegna skírðum við hann Júdas.“

Alltaf á brimbretti

Sjálfur var Víðir mikið á snjóbretti sem unglingur, en lét sportið vera í mörg ár eftir það.

„Ég var aðeins farinn að dusta rykið af brettinu áður en Rúnar hafði samband við mig. Ég verð að viðurkenna, sem gamall sjóbretta­strákur að það kitlaði mikið að stökkva í þetta verkefni með Rúnari. Það er Rúnari að þakka að í dag er ég orðinn bara nokkuð seigur á snjóbrettinu aftur,“ segir Víðir og brosir.

Undanfarin þrjú ár hefur brimbrettaíþróttin átt hug Víðis allan.

„Þetta sport gjörsamlega eyðilagði líf mitt á sama tíma og það bjargaði því. Þetta er skemmtilegasta og erfiðasta sport sem er þarna úti að mínu mati. Ég var farinn að hafna mjög skemmtilegum verkefnum þegar það var góð ölduspá. Ég hef alltaf verið háður sjónum, hann er svo magnað fyrirbæri. Ég er alinn upp á Eyrarbakka og á Flateyri á sumrin þannig að sjórinn hefur alltaf fylgt mér. Vinur minn sagði við mig: „Af hverju ertu að synda í öldunum? Af hverju prófarðu ekki bara að fara á brimbretti?“ og þar með varð ekki aftur snúið,“ segir hann

Víðir og Rúnar eru komnir langt á leið með næstu mynd.

„Ég var að koma úr ferð í Ölpunum hjá Rúnari, þar sem hann býr í húsbílnum sínum. Þar tókum við nokkur skot og plönuðum næstu verkefni. Okkur langar að gera eina mynd á hverju ári sem er alltaf skotin hérlendis. Við erum einnig með nokkur önnur verkefni í pípunum sem koma betur í ljós síðar.“
 

Fréttablaðið

Steingerður Sonja Þórisdóttir

Miðvikudagur 5. febrúar 2020

Sjá má myndbandið hér:

https://www.facebook.com/vidirb/videos/10162846464205363/

UzpfSTUyMzE3NTM2MjozMDYwNjExMjk0OTk0MTQ6MTA6MDoxNT

gzMDQ5NTk5OjMxNDcwMTg3ODQ3MjUxODcz/

 

Skráð af Menningar-Bakki.