-Vitaleið –

ný gönguleið frá Selvogsvita að Knarrarósvita

Markaðsstofa Suðurlands í samstarfi við Sveitarfélagið Árborg undirbýr nýja afþreyingu fyrir ferðamenn en verkefnið kallast „Vitaleið“. Það er ný ferðamannaleið í mótun sem beinir athygli ferðafólks að nýju svæði í umhverfi Sveitarfélagsins Ölfuss, Eyrarbakka og Stokkseyri.

Þessi leið dregur fram þá miklu sögu og menningu sem er til staðar á svæðinu sem og alla upplifunarmöguleikana í afþreyingu og náttúru.

Vitaleiðin er 45 km leið sem nær frá Selvogi að Knarrarósvita rétt við Stokkseyri í Árborg. Vitaleiðin býður upp á þá skemmtilegu fjölbreytni að ferðalangar geta ekið hana eða nýtt sér strandlengjuna og þá göngustíga, sem búið er að gera, meðfram sjónum til að ganga leiðina eða jafnvel hjólað. Á leiðinni eru þrír þéttbýliskjarnar heimsóttir, sem hver hefur sína sérstöðu, Þorlákshöfn, Eyrarbakki og Stokkseyri. 
 

MHH/Bændablaðið


 

Skráð af Menningar-Bakki

Bjarni Harðarson var í fararbroddi að stofnun Bændablaðsins.

25 ár að baki

Það er dálítið sérstakt að mitt í heimsfaraldri alvarlegs sjúkdóms skuli Bændablaðið standa á þeim tímamótum að eiga 25 ára afmæli. Eðli máls samkvæmt hafa hátíðahöld og lúðrablástur því orðið að víkja, líkt og fleiri merkisviðburðir sem slegið hefur verið á frest í þjóðfélaginu vegna COVID-19 faraldursins. 

Bændablaðið kom fyrst út undir merkjum nýstofnaðra Bændasamtaka Íslands hinn 14. mars árið 1995. Síðan eru komin út 559 tölublöð og auk þess hafa verið gefin út 7 tölublöð af Tímariti Bændablaðsins sem gefið er út í tengslum við Búnaðarþing ár hvert.

Nafn Bændablaðsins á sér samt lengri forsögu. Það var snemmsumars 1987 að nokkrir bændasynir á mölinni með Bjarna Harðarson í fararbroddi komu sér saman um að stofna til blaðaútgáfu fyrir bændur landsins. Blaðið var nefnt Bændablaðið en á bak við það stóð félagið Bændasynir hf. Blað þetta kom út í tæplega 8 ár og skapaði þegar best var 2–3 störf á ritstjórn sem fyrst var til húsa á Skúlagötu í Reykjavík. Það flutti síðar austur að bænum Einarshöfn á Eyrarbakka. Síðasta árið var blaðið gefið út af Jóni Daníelssyni á Tannstöðum í Hrútafirði sem seldi Bændasamtökum Íslands nafnið í árslok 1994. 

Árið 2007 var vef Bændablaðsins, bbl. is, hleypt af stokkunum. Árið 2014 var enn bætt um betur og ný endurhönnuð vefsíða tekin í gagnið sem er í stöðugri þróun.

Tímarits Bændablaðsins kom út í fyrsta skiptið við setningu Búnaðarþings þann 1. mars 2015 þegar Bændablaðið var nýbúið að eiga 20 ára afmæli. Síðan hefur það komið út á hverju ári í tengslum við Búnaðarþing eða ársfundi Bændasamtaka Íslands. Á árinu 2018 kom ritið reyndar út tvisvar og var seinna tölublaðið þess árs tileinkað landbúnaðarsýningu sem haldin var í Laugardalshöll í október 2018.

Í byrjun árs 2020 urðu þau tímamót að hleypt var af stokkunum hlaðvarpi Bændablaðsins sem nefnt hefur verið Hlaðan. Þar láta þáttastjórnendur úr ólíkum áttum ljós sitt skína og hægt er að hlusta á þá þætti þegar fólki hentar í gegnum tengil á vefsíðu Bændablaðsins bbl.is.

Markmið Bændasamtakanna með Bændablaðinu var í upphafi að gefa út blað sem skyldi sent út til allra bænda og vera upplýsandi um málefni stéttarinnar. Því var líka ætlað að kynna fyrir öðrum stefnu Bændasamtakanna og veita gagnlegar upplýsingar um stöðu landbúnaðarins. Eða eins og Jón Helgason, þáverandi formaður Búnaðarfélags Íslands, sagði í fyrsta leiðaranum þann 14. mars árið 1995. 

„Með slíku kynningarstarfi sköpuðust auknir möguleikar á að hafa áhrif á umræðu um landbúnað og gera hana jákvæðari.“

Til að tryggja þetta markmið hafa efnistök blaðsins verið með þeim hætti að ólíkir þjóðfélagshópar finni þar eitthvað við sitt hæfi. Til að staðreyna áhrifamátt blaðsins var á árinu 2012 ákveðið að blaðið tæki þátt í lestrarkönnun Capacent Gallup með stærstu prentmiðlum landsins. Þær kannanir hafa síðan ár eftir ár sýnt það svart á hvítu að markmið útgáfunnar hafa náðst býsna vel. Blaðið hefur náð til breiðs hóps lesenda bæði á höfuðborgarsvæðinu sem og um allt land. Samkvæmt könnunum Gallup hefur Bændablaðið verið öflugasti prentmiðillinn á landsbyggðinni árum saman og er í öðru sæti í heild á landsvísu. Auglýsendur hafa greinilega kunnað að meta þetta. Með liðstyrk þeirra hefur síðan tekist að skapa öflugan tekjugrunn sem tryggt hefur rekstur útgáfunnar. Fyrir þetta og mikla tryggð lesenda við blaðið, erum við öll sem vinnum að útgáfu Bændablaðsins, afar þakklát.

Hörður Kristjánsson 

ritstjóri Bændablaðsins.

 

Bændablaðið fimmtudaginn 19. mars 2020.
 

Skráð af Menningar-Bakki.

Jón Ingi Sigurjónsson (1936 - 2020)

Jón Ingi Sigurjónsson

- Fæddur 23. feb. 1936 - Dáinn 7. mars 2020 - Minning


Jón Ingi Sig­ur­jóns­son, Jonni, fædd­ist í Norður­koti á Eyr­ar­bakka 23. fe­brú­ar 1936. Hann andaðist á Land­spít­al­an­um í Foss­vogi 7. mars 2020.

For­eldr­ar hans voru Guðbjörg Lilja Böðvars­dótt­ir frá Skálm­holts­hrauni í Flóa, f. 9.4. 1914, d. 9.9. 2006, og Sig­ur­jón Valdi­mars­son frá Norður­koti, f. 22.10. 1910, d. 25.8. 1952. Systkini Jóns Inga eru Guðný Erna, f. 14.1. 1937, bú­sett í Kópa­vogi, Böðvar, f. 6.12. 1938, d. 30.9. 2018, Valdi­mar, f. 18.10. 1951, bú­sett­ur á Sel­fossi. Upp­eld­is­bróðir Jóns Inga er Er­lend­ur Ómar, f. 14.1. 1950, bú­sett­ur í Þor­láks­höfn.

Þann 26. nóv­em­ber 1966 gift­ist Jón Ingi Mar­gréti Ólafs­dótt­ur f. 4.2.1943, d. 10.5. 1995, frá Götu­hús­um á Eyr­ar­bakka. For­eldr­ar Mar­grét­ar voru Guðbjörg Magnea Þór­ar­ins­dótt­ir, f. 25.8. 1917, d. 8.2. 1951, og Ólaf­ur Ólafs­son húsa­smiður, frá Þor­valds­eyri á Eyr­ar­bakka, f. 26.2. 1922, d. 16.4. 2001. Þau skildu.

Jón Ingi var bú­sett­ur á Túngötu 63 á Eyr­ar­bakka alla tíð. Hann fór snemma til sjós, vann hjá Raf­magnsveit­um rík­is­ins og síðar við fisk­vinnslu og í pönnu­verk­smiðjunni Alp­an á Eyr­ar­bakka. Jonni söng í kirkju­kór Eyr­ar­bakka­kirkju í 54 ár og með Karla­kór Sel­foss.

Útför Jóns Inga fer fram frá Eyr­ar­bakka­kirkju í dag, 21. mars 2020, klukk­an 13. Vegna aðstæðna í sam­fé­lag­inu fer at­höfn­in fram í kyrrþey.

_________________________________________________________________________________________

 

Minningarorð Svanhildar Guðmundsdóttur

 

Deyr fé,

deyja frænd­ur,

deyr sjálf­ur ið sama;

en orðstír

deyr al­dregi,

hveim er sér góðan get­ur.

(Úr Há­va­mál­um)

Það varð brátt um hann Jonna, hann veikt­ist al­var­lega og var dá­inn eft­ir nokkra daga. Það er mér ljúft og skylt að minn­ast hans með nokkr­um orðum.

Ég man eft­ir hon­um frá æsku­ár­um mín­um á Eyr­ar­bakka, það voru sjö ár á milli okk­ar, hann var eldri.

Þegar hann og Magga frænka mín urðu par þá kynnt­ist ég mann­in­um Jonna frá Norður­koti. Hann var mikið prúðmenni og reglumaður að öllu leyti. Hann var vel að sér í ætt­fræði og grúskaði mikið í þeim fræðum og ekki kom maður að tóm­um kof­un­um þegar maður spurði um menn og mál­efni sem tengd­ust Eyr­ar­bakka.

Jonni átti mikið bóka­safn, hann var vel les­inn og gam­an var að ræða við hann um það áhuga­mál okk­ar beggja.

Kon­an hans Jonna var Mar­grét Ólafs­dótt­ir frænka mín og jafn­aldra. Hún ólst upp hjá ömmu sinni og afa á Þor­valds­eyri en ég hjá ömmu okk­ar og móður­bróður í Götu­hús­um.

Magga og Jonni bjuggu alltaf á Eyr­ar­bakka í hús­inu sem þeir bræður Böðvar og hann byggðu sam­an. Í mörg ár komu þau alltaf til okk­ar hjóna á Strand­ir þar sem við vor­um á hverju sumri í gamla hús­inu á Eyri í Ing­ólfs­firði. Það var mikið gleðiefni að fá þau þangað í fás­innið. Þar var margt brallað, báts­ferðir á Norður-Strand­ir, rekaviðarferðir, berja­ferðir voru vin­sæl­ar og eft­ir­minni­leg­ar. Ekki má gleyma að minn­ast á veiðiferðirn­ar á bátn­um okk­ar „Þyt St-14“. Jonni vakti þá al­menna at­hygli á bryggj­unni í Norðurf­irði þegar hann dró á sig klof­stíg­vél­in sín, en sá út­búnaður hafði þá ekki sést á Strönd­um í mörg ár.

Við rifjuðum upp ánægju­stund­ir við eld­hús­borðið á Eyri. Mat­ar­veisl­urn­ar og söng­stund­irn­ar, þar var Jonni liðtæk­ur, hann var góður söngmaður og söng lengi í kirkju­kór Eyr­ar­bakka­kirkju og um tíma með Karla­kór Sel­foss.

Jonni missti kon­una sína hana Möggu fyr­ir 25 árum, hún var hon­um allt í öllu og söknuður hans mik­ill og okk­ar allra. Nú eru þau von­andi sam­einuð í Sum­ar­land­inu.

Það eru erfiðir tím­ar í heims­byggðinni, ekki sér fyr­ir end­ann á þess­um hræðilega far­aldri. Maður von­ar og biður að brátt sjái til sól­ar, að sum­arið komi og sól­in skíni á okk­ur á ný. Með þess­um orðum þakka ég Jonna vini mín­um sam­fylgd­ina og sendi öll­um ást­vin­um hans inni­leg­ar samúðarkveðjur.

Svan­hild­ur Guðmunds­dótt­ir.

_____________________________________________________________


Minningarorð Írisar Böðvarsdóttur

Það er í meira lagi ein­kenni­legt þegar ein­hver sem hef­ur fylgt manni alla tíð hverf­ur burt svo skyndi­lega eins og nú hef­ur gerst. Jón Ingi, eða Jonni eins og hann var alltaf kallaður, var föður­bróðir minn og bjó ásamt konu sinni Mar­gréti Ólafs­dótt­ur eða Möggu á efri hæðinni á æsku­heim­ili mínu, Túngötu 63 á Eyr­ar­bakka.

Alla mína æsku fór ég reglu­lega upp á efri hæðina þar sem ég tefldi við Jonna eða horfði á sjón­varpið með þeim Möggu. Svo var drukkið kaffi og spjallað. Þegar ég flutt­ust svo aft­ur á bakk­ann árið 2003 tók við nýr kafli í líf­inu hjá okk­ur Jonna. Hann hafði þá verið ekk­ill í átta ár og árið áður hafði móðir mín lát­ist og bræðurn­ir, pabbi og Jonni orðnir ein­ir á Túngöt­unni. Ein þeir voru al­deil­is ekki ein­ir.

Í á ann­an ára­tug voru þeir heima­gang­ar á heim­ili mínu og fylgdu okk­ur í ferðalög, á ýmsa viðburði og sam­kom­ur. Jonni var mjög hæg­lát­ur og regluf­ast­ur maður. Hann hafði yndi af því að hitt­ast og ekki var verra ef góður mat­ur og gott rauðvín var í boði.

Hann var söng­elsk­ur og söng lengi með Karla­kór Sel­foss og yfir 50 ár með kór Eyr­ar­bakka­kirkju. Bók­hneigður var hann með ein­dæm­um og byrjaði barn­ung­ur að liggja með nefið í bók­um og las þá allt sem hann komst yfir. Í seinni tíð má segja að nán­asta fjöl­skylda hafi verið hon­um allt. Hann fylgd­ist ein­stak­lega vel með ætt­ingj­um sín­um, hann var svo stolt­ur þegar þeim gekk vel og fylgd­ist vel með börn­um mín­um og fór á tón­leika, leik­rit og flesta viðburði sem tengd­ust þeim.

Í tutt­ugu ár hef­ur þú haldið jól með okk­ur og við verið sam­an flest ára­mót. En nú er bleik brugðið, kallið kom óvænt því þrátt fyr­ir háan ald­ur varstu ein­stak­lega hress og hugsaðir um þig sjálf­ur á all­an hátt. Þú varst eini maður­inn sem opnaðir dyrn­ar hjá mér án þess að banka. Það þykir mér vænt um og lýs­ir hversu vel kom á með okk­ur. Í síðustu Vest­mann­eyja­ferð okk­ar í sum­ar sem var ein­stak­lega vel heppnuð í frá­bæru veðri varstu svo glaður þegar þú kvadd­ir okk­ur að kvöldi að þú sagðir „mikið er gott að eiga góða vini og þekkja gott fólk“. Þrátt fyr­ir að mér finn­ist að þú hljót­ir að vera á leiðinni og dyrn­ar opn­ist þá er það ekki svo.

Nú hafa aðrar dyr opn­ast. Þú varst mjög trúaður maður og ég óska þess að dyrn­ar hafi opn­ast til Möggu þinn­ar sem þú misst­ir allt of snemma. Ég mun setja Ilmskúf­inn á leiði ykk­ar og í beðið fyr­ir fram­an eld­hús­glugg­ann og kart­öfl­urn­ar munu fara niður.

Elsku kæri frændi minn, blessuð sé minn­ing þín góði dreng­ur.

Sástu suð´r í Flóa

sum­arskrúðið glóa,

þegar græn­ust gróa

grös um Ísa­fold?

Sástu vítt um vengi

vagga stör á engi?

Sástu djarfa drengi

dökka rækta mold?

(Frey­steinn Gunn­ars­son)

Þín frænka og vin­ur,

Íris.
 

Morgunblaðið laugardagurinn 21. mars 2020


Skráð af Meningar-Bakki

   Vorjafndægur 2020
 

               Forsíða Morgunblaðsins 20. mars 2020



Skráð af Menningar-Bakki.

Jafndægur að vori 20. mars 2020

Jafndægur að vori eru á morgun, 20. mars 2020.

Þá er sólin beint yfir miðbaug jarðar og um það leyti er dagurinn um það bil jafn langur nóttunni hvar sem er á jörðinni.

Í Skáldskaparmálum Snorra-Eddu segir um vorið að það sé frá jafndægri að vori til fardaga, en þá taki við sumar til jafndægris á hausti.

Vorið nær því samkvæmt því frá 19. til 21 mars og fram að fardögum sem voru á fimmtudegi í 7. viku sumars eða á bilinu 31. maí til 6. júní.


 

Skráð af Menningar-Bakki.

F.v.: Anna Guðrún Bjarnardóttir (1933 - 2019), Holti við Stokkseyri, Hafliði Magnússon (1935 - 2011), frá Bíldudal en bjó á Selfossi nokkur ár, og Hörður Sigurgrímsson (1924 - 2011), Holti við Stokkseyri

BIBarinn grúskar í myndasafninu

BIBarinn grúskar í myndasafninu sem telur í tugþúsundum.

Ein af mínum uppáhaldsmyndum. Manngæskuþrenna framan við Sunnlenska bókakaffið á Selfossi þann 4. september 2008.

F.v.: Anna Guðrún Bjarnardóttir (1933 - 2019), Holti við Stokkseyri, Hafliði Magnússon (1935 - 2011), frá Bíldudal en bjó á Selfossi nokkur ár, og Hörður Sigurgrímsson (1924 - 2011), Holti við Stokkseyri. Blessuð sé minnig þeirra.



Skráð af Menningar-Bakki.

Draga línuna á Dritvíkurgrunni 

Páll Jónsson GK, nýi Vísisbáturinn, reynist vel og veiðin er ágæt. Með 40.000 króka á sjó sagði Gísli Jónsson sína sögu en hann hefur verið til sjós í alls 54 ár. Starfið segir hann hafa breyst mikið.

„Þorskurinn bítur ekki á agnið eins og við vildum, því nú er loðna um allan sjó,“ segir Gísli Jónsson, skipstjóri á Páli Jónssyni GK 7. Landað var úr bátnum í Grindavík í gærmorgun og var aflinn um 70 tonn; þorskur sem fékkst á Skerjadýpi suður af Reykjanesi, á Eldeyjarbanka en að stærstum hluta á Dritvíkurgrunni úti af Snæfellsnesi.

„Þó að loðnan finnist ekki í veiðanlegum mæli er nóg af henni samt, og hún þá mikilvægt æti fyrir þann gula og annan fisk sem er ofar í fæðukeðjunni. Sama var uppi á teningnum í fyrra en þegar loðnan hvarf var líka fínt fiskirí. Sama býst ég við að gerist á næstunni.“

Alltaf á þriðjudögum

Hinn nýi Vísisbátur, Páll Jónsson GK, er 45 metra langur, 10,5 metra breiður og fyrsta nýsmíðin af þessari stærð sem Vísir hf. fær í rúmlega 50 ára sögu fyrirtækisins. Báturinn kom til landsins 21. janúar. Róðrarnir síðan þá eru orðnir fjórir. Aflinn sem fékkst á línuna í þremur fyrstu túrunum var um 100 tonn, en hver bátur í útgerð Vísis hefur sinn fasta löndunardag. Er þriðjudagurinn jafnan merktur Páli Jónssyni, sem kemur inn í bítið og fer út aftur um kvöldið. Miðað er við að á bátnum séu fiskuð um 4.000 tonn á ári, en sú tala þarf að haldast og hráefni að berast í réttum skömmtum svo að jafnvægi haldist í vinnslu og sölu afurða.

„Báturinn hefur nú í upphafinu reynst vel í alla staði og reynslan er góð. Reyndar er eftir að fínstilla nokkur smáatriði og koma einstaka tækjum og búnaði fyrir á sínum rétta stað; nokkuð sem ég vil kalla að setja þurfi sálina í skipið, sem er alveg bráðnauðsynlegt,“ segir Gísli og heldur áfram:  

24 eru í hópnum

„Aðbúnaður í bátnum er allur eins og best verður á kosið, svo sem á dekki, vinnslurými, í vél, vistarverum skipverja og borðsal. Allt íburðarlaust en flott. Svo erum við líka með allan nýjasta og besta skipstjórnarbúnaðinn sem býðst, en hvernig honum var komið fyrir í brúnni var nokkuð sem ég fékk að vera með í ráðum um við og hönnun smíði bátsins. Annað sáu sérfræðingarnir um. “

Alls eru fjórtán í áhöfn á Páli Jónssyni GK, en menn róa til skiptis svo í hópnum öllum eru alls 24 karlar. Allt dugnaðarforkar, rétt eins og þarf til sjós og á línunni – en sú sem skipverjarnir á Páli settu í sjó og drógu á Dritvíkurgrunni í vikunni var 54 kílómetrar og krókarnir um 40.000 talsins.

Gísli segir góða og skemmtilega tilfinningu fylgja því að vera skipstjóri á nýjum bát. Einn af hápunktum á ferlinum sem spannar 54 ár, þar af skipstjóri síðan 1973. Fyrst var Gísli á bátum frá Stokkseyri og byrjaði fimmtán ára. Var seinna austur á landi. Bjó þrjátíu ár í Þorlákshöfn og var á bátum sem gerðir voru þaðan út. Árið 1996 réði hann sig síðan til Vísis hf. í Grindavík og munstraðist svo þegar fram liðu stundir á bátinn Pál Jónsson GK – hinn fyrri.

Dagur sem markaði skil í söguni

„Við héldum út í fínu veðri og settum út fyrstu lögnina og þetta var 11. september 2001, dagur sem átti eftir að marka skil í sögunni,“ segir Gísli, en á sínum 19 árum á Páli Jónssyni fyrri fiskuðust alls 60 þúsund tonn, sem hlýtur að teljast ansi gott þegar allt er saman lagt eftir tvo áratugi. „Ég var og er vissulega ekki einn í þessu harki og alltaf með góðan mannskap með mér. Við Ingibergur Magnússon, jafnaldri minn og æskufélagi frá Stokkseyri, erum búnir að vera saman til sjós nánast alla tíð og þá hefur Valgeir Sveinsson frá Eyrarbakka verið með mér síðan 1996. Á nýjum Páli Jónssyni og fimm síðustu ár á þeim fyrri hefur Benedikt Páll Jónsson verið stýrimaður og skipstjóri á móti mér. Á þessum bát ætlum við að hafa fyrirkomulagið þannig að ég tek tvo túra og hann aðra tvo. Það kemur ágætlega út. Orðinn sjötugur finnst mér allt í lagi að slá aðeins af og taka mér lengri frí. Yngri menn sem leggja sjómennskuna fyrir sig gera slíkt raunar líka og kjósa að eiga líf utan vinnunnar, sem ég skil vel,“ segir Gísli að síðustu. 



Sigurður Bogi Sævarsson

sbs@mbl.is



Skráð af Menningar-Bakki.

Leikskólinn Brimver á Eyrarbakka.

Leikskólinn Brimver 45 ára

LIÐIN eru 45 ár síðan efnt var til leikskólastarfs á Eyrarbakka. Um nokkurt skeið hafði verið rætt um mögulega stofnun leikskóla í sveitarstjórn, hjá Verkalýðsfélaginu Bárunni, Kvenfélagi Eyrarbakka og ekki síst í stjórn Hraðfrystistöðvar Eyrarbakka, sem þurfti mjög á vinnuafli húsmæðranna að halda.

Í upphafi árs 1975 var síðan ákveðið að gera tilraun til að reka leikskóla um vertíðina og fram yfir humarvertíð. Haustið var jafnan daprasti tíminn í atvinnulífinu á Bakkanum og því óttuðust menn að engin börn fengjust þann tíma í leikskólann.

Það varð svo úr að tilraun þessi varð til þess að frá 17. mars 1975 hefur leikskólinn starfað með miklum sóma. Aðstaða fékkst í húsi sem Ungmennafélag Eyrarbakka og Verkalýðs- og sjómannafélagið Báran áttu saman, gegn vægri leigu.

Ráðnar voru tvær konur til skólans, Gyðríður Sigurðardóttir og Auður Hjálmarsdóttir, og síðan var leitað eftir aðstoð Heiðdísar Gunnarsdóttur, leikskólastjóra á Selfossi, til að þjálfa þær til starfans, svona tvo til þrjá daga í upphafi. Nafnið fékk leikskólinn af fyrsta húsnæðinu, sem hafði verið nefnt Brimver.

Húsnæðið reyndist fljótlega ófullnægjandi, en fyrst var byggt hús yfir starfið 1982 og það síðan stækkað og endurbætt 1995 og er nú 281 fermetri að grunnfleti, allvel búið tækjum.



Skráð af Menningar-Bakki.

BIBarinn grúskar í myndasafnini 

 Hvað sem telur í tugþúsundum

17. maí 2006 í Ráðhúskaffi í Þorlákshöfn.


 

. . Skráð af Menningar-Bakki.

Séra Gunnar Jóhannesson.

Nýr prestur á Selfoss

Umsóknarfrestur um starf prests í Selfossprestakalli, Suðurprófastsdæmi rann út á miðnætti þann 6. febrúar. 

Alls sóttu sex um starfið.

Þau sóttu um starfið:

Sr. Anna Eiríksdóttir
Sr. Bára Friðriksdóttir
Erna Kristín Stefánsdóttir mag. theol.
Sr. Gunnar Jóhannesson
Guðrún Eggertsdóttir mag. theol.
Sr. Sveinn Alfreðsson

Kjörnefnd kaus sr. Gunnar Jóhannesson til starfans og hefur biskup Íslands, sr. Agnes M. Sigurðardóttir, staðfest ráðningu hans.

Í samræmi við þær breytingar sem nú hafa orðið á starfsmannamálum þjóðkirkjunnar er sr. Gunnar ráðinn ótímabundið í starfið með hefðbundnum uppsagnarfresti.

Miðað er við að viðkomandi geti hafið störf sem fyrst, eða í síðasta lagi þremur mánuðum eftir að niðurstaða um ráðningu liggur fyrir.

Hver er presturinn? 

Sr. Gunnar er fæddur á Akranesi árið 1977. Hann lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum við Sund árið 1997 og embættisprófi í guðfræði frá Háskóla Íslands árið 2002. Hann lauk framhaldsnámi í guðfræði frá sama skóla árið 2012.

Sr. Gunnar tók við embætti sóknarprests í Hofsóss – og Hólaprestakalli árið 2004 og gegndi því til ársins 2013. Þá þjónaði hann sem héraðsprestur í Kjalarnessprófastsdæmi frá september 2013 fram í maí 2014.

Árið 2014 fluttist hann með fjölskyldu sinni til Noregs og þjónaði þar sem sóknarprestur í Ringebu í Hamarbiskupsdæmi fram til loka ágúst 2018.

Frá september 2018 til 31. nóvember 2019 þjónaði hann sem settur prestur í Hveragerðisprestakalli og frá 1. desember 2019 hefur hann þjónað sem settur prestur í Selfossprestakalli. Sr. Gunnar er kvæntur Védísi Árnadóttur, kennara, og eiga þau fjögur börn.

Í Selfossprestakalli, eru fjórar sóknir, hver með sína sóknarkirkju, þ.e. Selfosssókn, Laugardælasókn, Hraungerðissókn og Villingaholtssókn. Selfossprestakall tilheyrir tveimur sveitafélögum, Árborg og Flóahreppi, með tæplega 10.800 íbúa, þar af 9.246 sóknarbörn. Í prestakallinu starfa sóknarprestur og prestur, auk þess sem héraðsprestur hefur starfað við prestakallið. Sóknarprestur og prestur skulu, undir forystu prófasts, skipta formlega með sér verkum.

Selfosskirkja. Skráð af Menningar-Bakki.